Η συγνώμη γεννήθηκε για να μπορέσει το άτομο να φέρει σε ισορροπία μία κατάσταση, κάθε φορά που γίνεται λάθος τότε υπάρχει πάντα ένας λόγος για να ειπωθεί ένα συγνώμη. Δυστυχώς ο κόσμος τελευταία χειρίζεται τόσο άσχημα τη συγνώμη που έχουμε φτάσει σε ένα επίπεδο να λέμε ότι από το τότε που βρέθηκε το συγνώμη χάθηκε το φιλότιμο.
Κοινωνιολογικά αν εξετάσουμε αυτή τη πρόταση θα καταλάβουμε πάρα πολλά μιας και σημαίνει ότι η Ελληνική κοινωνία με τον τρόπο της έχει χάσει τον ανθρώπινο χαρακτήρα της. Ο κόσμος δεν λέει το συγνώμη επειδή το νοιώθει απλά γιατί έτσι πρέπει.
Μία τέτοια συμπεριφορά απέναντι στη συγγνώμη είναι εγκληματική και είναι δίκοπο μαχαίρι γιατί καταστρέφει και τα δύο άτομα ιδιαίτερα όταν αυτά τα άτομα δημιουργούν μία αισθηματική σχέση.
Για αυτό και θα πρέπει να κατανοήσουμε πρώτα ότι η συγνώμη δεν είναι μία απλή λέξη που χρησιμοποιείτε για να ξεπεραστεί κάποιο εμπόδιο είναι μία σύμπραξη της συνείδησης μας με τη συνείδηση του άλλου ατόμου μία επανένωση της κατώτερης με την ανώτερη μορφή μας και την αποδοχή της είτε από τον εαυτό της τον ίδιο είτε από κάποιο άλλο πρόσωπο.
Δεν είναι τυχαίο ότι η μεγαλύτερη θρησκεία του κόσμου αυτή τη στιγμή, ο χριστιανισμός, έχει σαν ένα από τους βασικούς του θεμέλιους λίθους την αποδοχή και την συγνώμη και αυτό γιατί κάθε συγνώμη είναι μία αλλαγή μία μεταμόρφωση του ατόμου ακόμη και αν αποτυγχάνει να τηρήσει αυτά που υπονοεί πολλές φορές μία συγνώμη,
Το βασικό λοιπόν για να μπορέσει να πετύχει μία συγνώμη είναι να την αισθανόμαστε, αν δεν το πιστεύουμε η αν δεν το νοιώθουμε είναι καλύτερο να μην λεχθεί γιατί έτσι ουσιαστικά φοράμε τη μάσκα και κοροϊδεύουμε τον εαυτό μας και τον σύντροφό μας. Αν τώρα πιεζόμαστε να ζητήσουμε συγνώμη τότε το καλύτερο είναι να δώσουμε να καταλάβει ο σύντροφός μας ότι η συγνώμη δεν είναι κάτι που πρέπει η σχέση να το αναλώσει σαν δυναμικό αυτή τη στιγμή.
Αρνητικές συνέπειες έχει και η συγνώμη όταν το άτομο λόγο της φοβίας του και της ανασφάλειας του ζητάει συνεχόμενα συγνώμη προτού λοιπόν μιλήσουμε πολλές φορές είναι καλύτερο να σκεφτόμαστε τι λέμε και πώς θέλουμε καθετί να το εκφράσουμε.
ΠΟΤΕ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΖΗΤΗΣΟΥΜΕ ΣΥΓΝΩΜΗ;
Μία συγνώμη λοιπόν όπως αναφερθήκαμε παραπάνω είναι πολύ σημαντικό βήμα και για αυτό θα πρέπει να ξέρουμε πότε ακριβώς αυτό το βήμα πρέπει να το κάνουμε και όχι να το χρησιμοποιούμε όποτε τύχει αλλά ούτε και να μην αφήνουμε τον εγωισμό μας να την λέει όταν καταλαβαίνει ότι κάπου είχε άδικο.
Α. Ο ΚΑΘΡΕΦΤΗΣ
Είναι πολλές φορές που μπορούμε κάποιο άτομο να το κάνουμε να νοιώσει άσχημα η για κάποιο ασήμαντο γεγονός που όμως εμείς θεωρούμε ότι μας χαλάει την εικόνα να πρέπει να ζητήσουμε συγγνώμη και αυτό γιατί έτσι λειτουργούμε σαν καθρέφτης δηλαδή αυτό που έχει άλλος το παίρνουμε επάνω μας έτσι όπως ο καθρέφτης αντικατοπτρίζει ένα είδωλο. Σε αυτή την περίπτωση υπάρχει η αμοιβαία αποδοχή και κατανόηση η οποία ανακουφίζει και τα δύο μέλη και πολλές φορές τους φέρνει και πιο κοντά.
Β. Ο ΔΙΚΑΣΤΗΣ
Σε αυτή την περίπτωση το άτομο αντιδρά από φόβο γιατί ο άλλος που του προξένησε κάτι έχει στη σχέση συνήθως περισσότερη δύναμη εδώ η συγνώμη είναι μία αίτηση ανακωχής για ένα πρόβλημα που προκλήθηκε από το ίδιο το άτομο. Εδώ η συγνώμη έχει την αίσθηση της παραίτησης και της παράδοσης έτσι ακριβώς όπως και όλοι οι κατηγορούμενοι στο δικαστήριο ζητούν συγνώμη για να μπορέσει να επιβληθεί μικρότερη ποινή. Αυτή η συγνώμη αν δεν είναι αρκετά σωστή και πετυχημένη μπορεί να οδηγήσει σε περισσότερα προβλήματα γιατί το άτομο το οποίο δέχεται τη συγνώμη μπορεί να χάσει την εκτίμηση που τρέφει προς το άλλο πρόσωπο και έτσι η σχέση να χάσει την ίδια την κλονισμένη της ισορροπία με πολύ άσχημα αποτελέσματα στη συνέχεια. Για να το αποφύγετε απλά ζητήστε συγνώμη επειδή το κάνετε από αγάπη και όχι από φόβο γιατί αυτό θα σας «κοντύνει» στο πρόσωπο που θα τη ζητήσετε.
Γ. ΤΟ ΣΩΣΙΒΙΟ
Εδώ τα πράγμα είναι απλά από το άτομο προκλήθηκε ένα μεγάλο ζήτημα το οποίο κατέστρεψε μία σχέση η γενικότερα πληγώσαμε ανεπανόρθωτα ένα άτομο, σε αυτή την περίπτωση τίποτα δεν μπορεί να διορθώσει την κατάσταση εκτός από τον ίδιο μας τον εαυτό και τη συγνώμη του η οποία μπορεί να μην διορθώνει το πρόβλημα αλλά η αποδοχή και η ανευ όρων ουσιαστικά παραδοχή του «εγκλήματος» κάπως χαλαρώνει και κάνει το θύμα να είναι πιο ελαστικό στην αντίδραση του και κυρίως στην ίαση μιας σχέσης η κατάστασης γενικότερα. Εδώ το πρόβλημα όμως είναι ότι πολλές φορές με τον τρόπο αυτό αντί για ίαση απλά θέλουμε λίγο χρόνο ακόμη μέχρι να πάρουμε κάποιες αποφάσεις και λόγο της διστακτικότητας μας τελικά επαναλαμβάνουμε το ίδιο λάθος και ξαναζητούμε συγνώμη μόνο που τότε έχουμε χάσει την ίδια μας την εκτίμηση προς τον εαυτό μας, πώς μπορούμε άραγε να ζητήσουμε να μας σεβαστεί ένα δεύτερο πρόσωπο;
Δ. Ο ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΤΗΣ
Σίγουρα όλοι μας έχουμε κάνει κάτι που παρόλο δεν το κατάλαβε το πρόσωπο που μας απασχολεί του κάναμε κακό και σίγουρα άμα το μάθαινε θα πληγωνόταν πάρα πολύ. Έτσι λοιπόν η συγνώμη αυτή λειτουργεί ακριβώς όπως κάνουμε με τον εξομολογητή γιατί φορτωμένοι έτσι όπως είμαστε με τις ενοχές μας θέλουμε να πούμε κάτι που κάναμε, το πρόβλημα εδώ βρίσκετε ότι για να μπορέσουμε να το ζητήσουμε αυτό το συγνώμη πρέπει να είμαστε σίγουροι για τη μεγαλοκαρδία του συντρόφου μας και ότι πάνω κάτω θα συμπεριφερθεί σαν ένας εξομολογητής γιατί στις πιο πολλές περιπτώσεις όταν λένε οι σύντροφοι κάτι που κάνανε εκείνη ακριβώς τη στιγμή καταστράφηκε η σχέση τους. ¨Έτσι προτού ζητήσετε αυτή τη συγνώμη είναι καλύτερο πρώτα να ξέρετε της αντιδράσεις του και το χαρακτήρα του καλά και κυρίως να είσθε σίγουροι ότι δεν πρόκειται να το επαναλάβετε.
Η ΣΥΓΝΩΜΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΠΡΑΞΗ ΕΝΟΣ ΜΟΝΟ ΑΤΟΜΟΥ
Όσο και αν φαίνεται σαν μία πράξη που γίνετε από μόνο ένα άτομο αυτό είναι λανθασμένο γιατί ουσιαστικά η συγνώμη είναι από τα βασικότερα ζητήματα που απαιτείτε η σύμπραξη του άλλου ατόμου και υπάρχει μεγάλη κατανάλωση ενέργειας για την διεκπεραίωση της πετυχημένα. Από το άτομο που ζητά την συγνώμη πρέπει να καταλάβουμε ότι χρειάζεται η πραγματική μετάνοια σε βαθμό ακόμη και θρησκευτικού χαρακτήρα γιατί μόνο έτσι θα γίνει πιστευτή, πρέπει λοιπόν να το πιστεύετε βαθιά μέσα σας και κυρίως να μην ντρέπεστε γιατί ότι έγινε – έγινε αυτό που πρέπει να κάνετε είναι να πείτε ότι πραγματικά νοιώσατε άσχημα για αυτό που κάνατε αλλά να μην ντρέπεστε η να έχετε φόβο γιατί αλλιώς η συγνώμη δεν θα είναι σωστή και μάλλον τα πράγματα είναι λίγο πιο περίπλοκα. Το δεύτερο πρόσωπο ουσιαστικά λειτουργεί και πρέπει να χειριστεί ακόμη πιο δύσκολα πράγματα γιατί η συγνώμη δεν είναι τίποτα άλλο από την αποδοχή ότι υπήρξε ύβρις η αλλιώς παραβίαση της εσωτερικής αρμονία και θείας ισορροπίας αυτό το γεγονός και μόνο βάζει σαν κριτή το δεύτερο πρόσωπο οπότε και θα πρέπει να σκεφτεί και το ίδιο όχι σαν αυστηρός και άδικος κριτής αλλά ακριβώς όπως θα έκανε ο ίδιος ο θεός που πιστεύει ο οποίος κατανοεί και αποδέχεται. Αν όμως δεν μπορεί να το κάνει αυτό τότε καλύτερα να μην αποδεχτεί τη συγνώμη και να φύγει γιατί τότε θα υπάρξουν πολύ μεγαλύτερα προβλήματα. Σκεφτείτε το όπως η κοινωνία που κατηγορεί κάποιον τον συγχωρεί επιφανειακά αλλά τον καταδικάζει σε ισόβια τιμωρία με τον αποκλεισμό του ενεργά στον χώρο της. Επίσης αυτός που δε δέχεται τη συγνώμη δεν θα πρέπει να νοιώθει και άγχος η άσχημα γιατί δεν μπορεί να το αποδεχτεί μιας και οι άνθρωποι ο καθένας μας έχει τα δικά του όρια φτάνει να μην φτάνουμε στα όρια της σκληρότητας και της ψεύτικης και χαζής «υπερηφάνειας».
Για να μπορέσει το μήνυμα της συγνώμης να είναι πιο κατανοητό και πετυχημένο χρειάζεται το άτομο να εξηγήσει αυτό είναι ίσως και το πιο δύσκολο κομμάτι μιας και η εξήγηση απαιτεί από το ίδιο το άτομο ένα μεγάλο βαθμό αυτογνωσίας και θάρρους σε συνδυασμό με σκληρή κριτική προς όλα τα μέτωπα. Αν ζητήσετε μία συγνώμη η οποία θα στηρίζετε σε μία «χαζή» εξήγηση τότε ακόμη και αν γίνει αποδεχτή να ξέρετε ότι έχετε καταστρέψει ένα μεγάλο μέρος της δυναμικής της σχέσης σας.
Η ΣΥΓΝΩΜΗ ΣΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΑΣ
Πολλές φορές και εμείς οι ίδιοι πρέπει να ζητήσουμε συγνώμη από τον ίδιο τον εαυτό μας μιας και δεν είναι τυχαίο ότι πολλές φορές δεν αγαπάμε και τους εαυτούς μας τόσο πολύ. Μία σχέση που λειτουργούσε σαν καρκίνωμα στην ψυχολογία σας ή η έντονη τάση σας να υποτιμάτε τον εαυτό σας είναι ένας απίστευτος βιασμός απέναντι στο ίδιο το άτομο σας που καταστρέφει σταδιακά τη ζωή σας. Μία συγνώμη προς τον εαυτό σας θα σας κάνει να γαληνέψετε πολύ περισσότερο αλλά και να αποδεχτείτε την όποια καταστροφή έχει έρθει και με περισσότερη δύναμη να ανταποκριθείτε στης δυσκολίες, γιατί με αυτό τον τρόπο δεν έχετε την υποστήριξη του συνειδητού σας αλλά και αυτού του επαναστάτη υποσυνειδήτου σας το οποίο πολλές φορές επαναστατεί όταν δεν φέρεστε με αγάπη στον εαυτό σας.
Τέλος δεν θα πρέπει να ξεχνάτε να απαιτείτε από τους άλλους να σας ζητήσουν συγνώμη, μην καταπίνετε προσβολές και πράγματα που δεν ανέχεστε χωρίς την ειλικρινείς συγνώμη των ανθρώπων γύρω σας και αν δεν γίνει αυτό ακόμη και μετά την απαίτηση σας τότε καλύτερα να αλλάξετε λιμάνι γιατί ο εγωισμός του ατόμου και η έλλειψη σεβασμού του προς το πρόσωπο σας ταυτόχρονα σημαίνει ότι η αγάπη του για εσάς δεν είναι αληθινή η το λιγότερο δεν ξέρει και δεν μπορεί να το νοιώσει οπότε καλύτερα να αλλάξετε σελίδα και να ζητήσετε και ένα συγγνώμη που ταλαιπωρήσατε τόσο καιρό τον εαυτό σας….