Πως μεγαλώνεις σωστά τα παιδιά. Η απάντηση από ένα ποίημα
Ο Khalil Gibran (επίσης γράφεται Kahlil Gibran) ήταν Λιβανοαμερικανός συγγραφέας, ποιητής και εικαστικός που γεννήθηκε στις 6 Ιανουαρίου 1883, στην πόλη Bsharri στο σύγχρονο Λίβανο. Είναι περισσότερο γνωστός για το βιβλίο του «Ο Προφήτης», το οποίο έχει μεταφραστεί σε περισσότερες από 100 γλώσσες και έχει πουλήσει εκατομμύρια αντίτυπα σε όλο τον κόσμο.
Ο Gibran μετακόμισε στις Ηνωμένες Πολιτείες ως νέος και εγκαταστάθηκε στη Βοστώνη, όπου άρχισε να γράφει και στα αραβικά και στα αγγλικά. Έγραψε μυθιστορήματα, δοκίμια και ποίηση και στις δύο γλώσσες και θεωρείται ένας από τους πιο σημαντικούς συγγραφείς των αρχών του 20ου αιώνα.
Τα έργα του εξερευνούν θέματα όπως η αγάπη, η απώλεια, η φύση, η πνευματικότητα και η ανθρώπινη κατάσταση. Ο Gibran πέθανε στις 10 Απριλίου 1931, στη Νέα Υόρκη σε ηλικία 48 ετών, αλλά η κληρονομιά του ζει μέσα από τα γραπτά, την τέχνη και τη φιλοσοφία του.
To ποίημα του “Για τα Παιδιά” είναι ένα μάθημα ζωής για το πως οι γονείς πρέπει να βλέπουν τα παιδιά τους. Ειδικά σε μία κοινωνία τοξικότητας και δύσκολων σχέσεων μέσα στην οικογένεια με τους ρόλους να καταρρέουν και τους γονείς να γίνονται παιδιά και να μην αναλαμβάνουν τις ευθύνες τους έναντι των παιδιών ή με τους γονείς να “κακοποιούν” τα παιδιά τους με τα δικά τους θέλω και όχι με τα πραγματικά θέλω των παιδιών τους, το ποίημα του Gibran έρχεται να μας δώσει φως στην κατανόηση της γονικής αγάπης όπως θα έπρεπε να είναι!
Τα παιδιά σας δεν είναι παιδιά σας.
Είναι οι γιοι και οι κόρες της λαχτάρας της Ζωής για τον εαυτό της.
Έρχονται μέσα από σένα αλλά όχι από σένα,
Και παρόλο που είναι μαζί σου, δεν σου ανήκουν.
Μπορείς να τους δώσεις την αγάπη σου αλλά όχι τις σκέψεις σου,
Γιατί έχουν τις δικές τους σκέψεις.
Μπορείς να στεγάσεις τα σώματά τους αλλά όχι τις ψυχές τους,
Γιατί οι ψυχές τους κατοικούν στο σπίτι του αύριο, που δεν μπορείς να επισκεφτείς, ούτε στα όνειρά σου.
Μπορεί να προσπαθείτε να γίνετε σαν αυτούς, αλλά επιδιώκετε να μην τους κάνετε σαν εσάς.
Γιατί η ζωή δεν πάει πίσω ούτε καθυστερεί με το χθες.
Είστε τα τόξα από τα οποία εκπέμπονται τα παιδιά σας ως ζωντανά βέλη.
Ο τοξότης βλέπει το σημάδι στο μονοπάτι του άπειρου και σε λυγίζει με τη δύναμή Του ώστε τα βέλη Του να πάνε γρήγορα και μακριά.
Αφήστε το λύγισμα σας στο χέρι του τοξότη να είναι για χαρά.
Γιατί όπως αγαπά το βέλος που πετά, έτσι αγαπά και το τόξο που είναι σταθερό.Διαβάστε επίσης:
Η Υπερπροσωπική ψυχολογία είναι ένα πεδίο της ψυχολογίας που εστιάζει στη μελέτη των πνευματικών και υπερβατικών πτυχών της ανθρώπινης εμπειρίας. Επιδιώκει να κατανοήσει τους τρόπους με τους οποίους τα άτομα μπορούν να υπερβούν το εγώ ή την αίσθηση του εαυτού τους και να συνδεθούν με μια βαθύτερη αίσθηση του νοήματος και του σκοπού στη ζωή.
Η Υπερπροσωπική ψυχολογία ενσωματώνει στοιχεία πνευματικών παραδόσεων, ψυχολογίας και ανθρωπολογίας για να εξερευνήσει τη φύση της συνείδησης και το ανθρώπινο δυναμικό για μεταμόρφωση και αυτοπραγμάτωση. Ασχολείται με τη μελέτη μυστικιστικών και κορυφαίων εμπειριών, καθώς και με την ψυχολογική και πνευματική ανάπτυξη του ατόμου. Η Υπερπροσωπική ψυχολογία επιδιώκει να κατανοήσει τους τρόπους με τους οποίους τα άτομα μπορούν να συνδεθούν με τον ανώτερο εαυτό τους και να αξιοποιήσουν πλήρως τις δυνατότητές τους για ανάπτυξη, θεραπεία και εκπλήρωση.
Η Υπερπροσωπικής ψυχολογία έχει ρίζες σε μια σειρά από διαφορετικές θεωρητικές προσεγγίσεις, συμπεριλαμβανομένης της ανθρωπιστικής ψυχολογίας, της ψυχαναλυτικής ψυχολογίας και της ανατολικής φιλοσοφίας. Επίσης, ενσωματώνει στοιχεία πνευματικών παραδόσεων, όπως ο Βουδισμός και ο Ινδουισμός, που θεωρούν τον τελικό στόχο της ζωής ως αυτοπραγμάτωση και φώτιση.
Ένα από τα βασικά πρόσωπα στην ανάπτυξη της Υπερπροσωπικής ψυχολογίας είναι ο Abraham Maslow, ο οποίος πρότεινε μια ιεραρχία των ανθρώπινων αναγκών στη θεωρία του για την αυτοπραγμάτωση. Ο Maslow πίστευε ότι οι άνθρωποι έχουν μια φυσική τάση να αγωνίζονται για ανάπτυξη και αυτοπραγμάτωση, και ότι αυτή η διαδικασία περιλαμβάνει την υπέρβαση των αναγκών που καθοδηγούνται από το εγώ και την υλοποίηση του πλήρους δυναμικού κάποιου.
Σημαντική προσωπικότητα στη διαπροσωπική ψυχολογία είναι ο Carl Jung, του οποίου η εργασία για το συλλογικό ασυνείδητο και την έννοια της εξατομίκευσης επηρέασε την ανάπτυξη του πεδίου. Ο Jung πίστευε ότι η διαδικασία της εξατομίκευσης, ή η ενσωμάτωση των συνειδητών και ασυνείδητων πτυχών του εαυτού, ήταν απαραίτητη για την προσωπική ανάπτυξη και ανάπτυξη.
Η Υπερπροσωπική ψυχολογία βασίζεται επίσης στις ανατολικές φιλοσοφικές παραδόσεις, όπως ο Βουδισμός και ο Ινδουισμός, που θεωρούν τον τελικό στόχο της ζωής την αυτοπραγμάτωση και φώτιση. Αυτές οι παραδόσεις τονίζουν τη σημασία της επίγνωσης, της συμπόνιας και της μη προσκόλλησης στη διαδικασία της πνευματικής ανάπτυξης και της επίτευξης της φώτισης.
Το βασικό πλαίσιο κατανόησης της Υπερπροσωπικής ψυχολογίας είναι το ψυχοπνευματικό με το οποίο και δουλεύει και βασίζεται στην ουσία της η Υπερπροσωπική ψυχολογία.
Το ψυχοπνευματικό πλαίσιο είναι μια θεωρητική προσέγγιση που συνδυάζει ψυχολογικές και πνευματικές έννοιες και πρακτικές προκειμένου να κατανοήσει και να αντιμετωπίσει το πλήρες φάσμα της ανθρώπινης εμπειρίας. Αυτό το πλαίσιο αναγνωρίζει ότι η ψυχική και συναισθηματική ευημερία είναι στενά αλληλένδετες με την πνευματική ευεξία και επιδιώκει να κατανοήσει τους τρόπους με τους οποίους αυτά τα δύο αλληλεξαρτώνται.
Βασικές δομές της Υπερπροσωπικής Ψυχολογίας – Χρήστος Άρχος (christosarchos.gr)