Αικατερίνη των Μεδίκων – Τελικά ο Σκοπός Αγιάζει τα Μέσα?
Από τη Βίρνα Κουτράκου
Ερμής Στίλβων (mercury-stilbon.blogspot.com)
Με την ευκαιρία της ημέρας της Γυναίκας, θα ήθελα να σας διηγηθώ μια ιστορία. Την ιστορία μιας γυναίκας της Αναγέννησης, από την πανίσχυρη οικογένεια των Μεδίκων, των Τραπεζιτών και Ηγετών της Φλωρεντίας, που έφυγε από την πατρίδα της για να παντρευτεί στο Βασιλικό Οίκο της Γαλλίας και τελικά να βασιλέψει σε αυτήν τη χώρα.
Η Αικατερίνη Μαρία των Μεδίκων γεννήθηκε στη Φλωρεντία στις 5.45 το πρωί (είναι καταγεγραμμένη η ώρα γεννήσεώς της) της 13ης Απριλίου 1519, σύμφωνα με το Ιουλιανό ημερολόγιο που ήταν τότε σε ισχύ (το Γρηγοριανό ημερολόγιο, που πήρε το όνομά του από τον Πάπα Γρηγόριο ΙΓ΄ ο οποίος το καθιέρωσε, ξεκίνησε να εφαρμόζεται από το 1582). Ήταν μοναχοκόρη του Λορέντζο των Μεδίκων, κυβερνήτη της Φλωρεντίας και δούκα του Ουρμπίνο (γιος του Πέτρου Μέδικου και εγγονός του Λαυρέντιου του Μεγαλοπρεπούς, μεγάλου προστάτη των Γραμμάτων και των Τεχνών) και της Μαντλέν ντε λα Τουρ της Ωβέρνης, αλλά και ανεψιά (του μετέπειτα) Πάπα Κλήμη Ζ΄.
Και οι δύο γονείς της πέθαναν λίγες εβδομάδες μετά τη γέννησή της, πράγμα που την άφησε στην κηδεμονία στενών συγγενών της (γιαγιάδων και θείων), οι οποίοι την ανέθρεψαν όπως ταίριαζε σε μια Αναγεννησιακή πριγκίπισσα. Το θέμα όμως είναι πως την εποχή εκείνη δεν υπήρχε Ιταλικό βασίλειο, αλλά αυτό που σήμερα ονομάζουμε Ιταλία χωριζόταν σε πολλά μικρότερα (κάποια από αυτά πανίσχυρα, όπως το βασίλειο της Νάπολης, η Γαληνοτάτη Δημοκρατία της Βενετίας και το κράτος του Βατικανού που περιελάμβανε και τις “Παπικές εκτάσεις”) και υπήρχε διαμάχη ανάμεσα στις μεγάλες οικογένειες και φατρίες που διαχειρίζονταν τις διάφορες περιοχές, οπότε πολύ συχνά ξεσπούσαν στάσεις και ανατρέπονταν οι ηγεμόνες.
Επίσης, υπήρχε μία μόνιμη διαμάχη ανάμεσα στους (εκάστοτε) βασιλείς της Γαλλίας και της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας (του Γερμανικού Έθνους) και αναλόγως με το ποιος καθόταν στην Παπική έδρα, έριχνε το βάρος του υπέρ του ενός ή του άλλου.
Μέσα σε αυτά τα πλαίσια και μετά από μία εξέγερση κατά των Μεδίκων το 1527, που η Αικατερίνη ήταν 8 ετών, η τύχη της άλλαξε όταν βρέθηκε όμηρος στα χέρια αντίπαλης φατρίας και στάλθηκε σε μοναστήρι. Κατά την πολιορκία της Φλωρεντίας (που “παρήγγειλε” ο θείος της, Πάπας Κλήμης Ζ΄) το 1529 από τον Αυτοκράτορα της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, Κάρολο Ε΄ των Αψβούργων, η Αικατερίνη βρέθηκε σε θανάσιμο κίνδυνο καθώς πάρα πολλοί ζήτησαν την δημόσια εκτέλεση της, ενώ κάποιοι πήγαν ακόμα πιο μακριά, ζητώντας να δοθεί στον όχλο και το στρατό για να βιαστεί πρώτα και στη συνέχεια να εκτελεστεί. Κατάφερε να γλυτώσει, μέχρι το 1530 που η Φλωρεντία παραδόθηκε, οπότε και στάλθηκε στη Ρώμη.
Το 1533, μετά από διαπραγματεύσεις μεταξύ του Πάπα και του Γάλλου βασιλιά Φραγκίσκου Α΄ και την συμφωνία που επήλθε, η “μικρόσωμη, αδύνατη, χωρίς λεπτά χαρακτηριστικά, αλλά με τα εξέχοντα μάτια των Μεδίκων” Αικατερίνη παντρεύτηκε τον δεύτερο γιό του Γάλλου Βασιλιά, ο οποίος μετά από χρόνια ανήλθε στον γαλλικό θρόνο ως Ερρίκος Β΄. Ο γάμος έγινε το φθινόπωρο του 1533 στην Μασσαλία, με τους νεόνυμφους να είναι 14 ετών.
Η Αικατερίνη γέννησε 8 παιδιά για τον Ερρίκο, 7 από τα οποία επεβίωσαν ενώ 3 από αυτά έγιναν βασιλείς της Γαλλίας (Φραγκίσκος Β΄, Κάρολος Θ΄, Ερρίκος Γ΄), οπότε θεωρούσαν ότι η βασιλική γραμμή των Valois ήταν εξασφαλισμένη (αποδείχτηκε πως όχι). Η αλήθεια είναι ότι ο σύζυγός της δεν είχε διάθεση να ασχοληθεί πολύ μαζί της, καθώς προτιμούσε την ερωμένη του, Άρτεμιν του Πουατιέ, κατά 18 χρόνια μεγαλύτερη του, η ομορφιά (και πολιτική επιρροή) της οποίας είχε εξυμνηθεί από τους καλλιτέχνες της εποχής. Παρά ταύτα, την έστεψε βασιλική σύζυγο το 1549, χωρίς όμως να της επιτρέψει καμία πολιτική ανάμειξη.
Η τύχη της Αικατερίνης άλλαξε και πάλι, καθώς το 1559 μετά το θάνατο του συζύγου της και την αναγόρευση του πρώτου της γιου σε Βασιλιά της Γαλλίας (Φραγκίσκος Β΄), έλαβε τον τίτλο αλλά και της εξουσίες της Αντιβασιλίσσης, θέση που διατήρησε και μετά το θάνατο του και την άνοδο του δεύτερου γιου της στο θρόνο, Καρόλου Θ΄ το 1560, αλλά και μετά το θάνατό του το 1574 και την άνοδο στο θρόνο του τρίτου της γιου, Ερρίκου Γ΄. Ο ρόλος της μόνον “διακοσμητικός” δεν ήταν, καθώς στην πραγματικότητα εκείνη υπαγόρευε τη χάραξη της πολιτικής στη χώρα.
Στο σημείο αυτό θα πρέπει να θυμηθούμε ότι τον 16ο αιώνα η ηπειρωτική Ευρώπη σπαρασσόταν από θρησκευτικές διαμάχες μετά την “Λουθηριανή μεταρρύθμιση” το 1517, την απόσχιση από την Αγία Έδρα της Ρώμης και τον Καθολικισμό και τη θέσπιση του Προτεσταντικού δόγματος, οι οποίες οδήγησαν σε εκατομμύρια νεκρούς στους θρησκευτικούς πολέμους και πολλούς ανθρώπους που αναγκάστηκαν να μεταναστεύσουν στην νέα ήπειρο (Αμερική) για να γλυτώσουν τη ζωή τους.
Οι Προτεστάντες της Γαλλίας ήταν γνωστοί ως “Ουγενότοι” (Huguenots) και φυσικά είχαν και εκείνοι μερίδιο στους διωγμούς εναντίον των Προτεσταντών, αλλά είχαν πάρει και αρκετούς αριστοκράτες με το μέρος τους, πράγμα που τους διευκόλυνε να απαντήσουν στον εναντίον τους πόλεμο ανάλογα. Ενώ η θρησκευτική κατάσταση ήταν σε σχετική ηρεμία, ειδικά με το έδικτο της Amboise (1563) με το οποίο η Αικατερίνη παραχωρούσε σχετική αυτονομία στους Ουγενότους (αν και αρκετοί ιστορικοί θεωρούν ότι έγινε απλά για να κερδηθεί χρόνος για καλύτερη οργάνωση) και με το οποίο διαφώνησαν πολλοί ηγέτες των Καθολικών, τα πάθη (που δεν είχαν ηρεμήσει ποτέ) αναζωπυρώθηκαν και πάλι.
Αφορμή στάθηκε μια ξαφνική επίθεση Ουγενότων το 1567 κατά του Βασιλιά Καρόλου Θ΄ κοντά στην πόλη Meaux. Παρά το ότι ο Κάρολος γλίτωσε, ξεκίνησε νέος γύρος εχθροπραξιών που διήρκησε μία διετία, μέχρι που το βασιλικό θησαυροφυλάκιο έμεινε άδειο, πράγμα που ανάγκασε την Αικατερίνη να επιδιώξει ειρήνευση. Για να επισφραγίσει την ειρήνη, επεδίωξε τον γάμο της κόρης της Μαργαρίτας με τον γιό της βασίλισσας της Ναβάρρας Ιωάννας ντ’ Αλμπρέ. Ερρίκο. Ο Ερρίκος της Ναβάρρας είχε ούτως ή άλλως δικαίωμα στον γαλλικό θρόνο γιατί προερχόταν από την γραμμή των Βουρβόνων. Με τον γάμο αυτόν επεδίωκε να ενώσει τις δύο γραμμές του οίκου των Καπέ (Βαλουά και Βουρβόνους).
Ήρθε σε διαπραγματεύσεις με την Ιωάννα η οποία τελικά συμφώνησε σε αυτόν το γάμο, εφόσον ο γιός της παρέμενε Ουγενότος (Προτεστάντης), πράγμα που η Αικατερίνη αποδέχτηκε.
Και από εδώ και ύστερα ξεκινάει ένα από τα πιο ντροπιαστικά και πολύνεκρα επεισόδια στην ιστορία της Γαλλίας. Ο γάμος είχε προγραμματιστεί για τον Αύγουστο του 1872, οπότε η Ιωάννα κατέφθασε στο Παρίσι τον Ιούνιο 1872, για να φροντίσει τα της τελετής. Ξαφνικά αρρώστησε και πέθανε στις 9 Ιουνίου 1572. Αμέσως οι φήμες για δηλητηρίαση οργίασαν, το δηλητήριο άλλωστε ήταν το αγαπημένο όπλο των Μεδίκων (και άλλων Ιταλικών οικογενειών) κατά των εχθρών τους. Παρά ταύτα, ο γάμος προχώρησε και έγινε στις 18 Αυγούστου 1572.
Τρεις μέρες αργότερα έγινε δολοφονική απόπειρα εναντίον του ναυάρχου ντε Κολινύ, ενός εκ των αρχηγών των Ουγενότων και μέλους της βασιλικής Αυλής. Δύο μέρες μετά, τη νύχτα της 23ης προς 24 Αυγούστου, παραμονή της γιορτής του Αγίου Βαρθολομαίου, ξεκίνησε μία άνευ προηγουμένου σφαγή των Ουγενότων, οι αρχηγοί και πλέον επιφανείς αυτών είχαν συγκεντρωθεί στο Παρίσι για το γάμο. Κατεσφάγησαν 5.000 άνθρωποι, σύμφωνα με τους μετριότερους υπολογισμούς, ενώ αν αθροίσουμε και εκείνους που δολοφονήθηκαν τις επόμενες μέρες, καθώς οι διώξεις επεκτάθηκαν και εκτός Παρισίων, πηγαίνουμε στις 30.000 δολοφονημένους και πάλι με μέτριους υπολογισμούς… Η ομαδική αυτή σφαγή έμεινε στην ιστορία ως “Νύχτα του Αγίου Βαρθολομαίου”.
Φυσικά ενοχοποιήθηκε η Αικατερίνη για αυτό, η οποία “καθοδήγησε” το χέρι του γιου της, Καρόλου. Παρά το ότι κάποιοι ιστορικοί προσπάθησαν να καθαρίσουν το όνομά της, δυστυχώς για εκείνη, έχει έρθει η αλληλογραφία της στο φως που το επιβεβαιώνει. Και τι καλύτερο από το να οργανώσεις έναν γάμο για συμφιλίωση, στον οποίο να βρίσκονται συγκεντρωμένοι όλοι οι εχθροί σου και να χτυπήσεις τότε ανελέητα, βγάζοντας τους από το παιγνίδι με ένα μόνο χτύπημα.
Η Αικατερίνη πέθανε στις 5 Ιανουαρίου 1589, στο Blois, αφού λίγους μήνες νωρίτερα ο γιος της Ερρίκος Γ΄, της είχε αφαιρέσει την Αντιβασιλεία και τις εκτελεστικές εξουσίες, επαναφέροντάς τις στο πρόσωπό του. Λίγους μήνες αργότερα, ο γιος της έχασε τη ζωή του και έτσι ο θρόνος της Γαλλίας πέρασε στον Ερρίκο της Ναβάρρας, που αναγορεύτηκε σε Ερρίκο Δ΄ που έγινε ο πρώτος βασιλιάς από τον κλάδο των Βουρβόνων. Αυτό όμως είναι μια διαφορετική ιστορία που ίσως να την πούμε κάποια άλλη στιγμή.
Πέραν της διακυβέρνησης της χώρας, η Αικατερίνη είχε αναπτύξει μεγάλη φιλανθρωπική δράση, είχε όμως και εντονότατη δραστηριοποίηση στο χώρο των Γραμμάτων και των Τεχνών. Προερχόμενη από τη Φλωρεντία, είχε ανατραφεί στο πρότυπο του “Homo Universalis”, του “οικουμενικού ανθρώπου”, με χαρακτηριστική ευρυμάθεια, έχοντας διδαχθεί από μαθηματικά και γλώσσες και μουσική και ζωγραφική, μέχρι αστρολογία και αλχημεία. Στη Γαλλία είχε συγκεντρώσει γύρω της πολλούς καλλιτέχνες και έργα Τέχνης.
Και φυσικά, εδώ προκύπτει το ερώτημα: πώς μία γυναίκα που ίδρυε νοσοκομεία, που μετά το θάνατο του συζύγου της έδειξε έλεος στην ερωμένη του και μεγάλη αντίζηλο της Άρτεμιν του Πουατιέ, επιβάλλοντας της ως τιμωρία να επιστρέψει τα βασιλικά κοσμήματα και το κάστρο του Chenonceau, παραχωρώντας ταυτόχρονα το Chaumont, καθ’ ον χρόνο θα μπορούσε να την εξορίσει, ή ακόμα και να την εκτελέσει, που ήταν τόσο φιλότεχνη αλλά και λάτρης της καλής κουζίνας (θεωρείται ότι εισήγαγε την υψηλή γαστρονομία στη Γαλλία), μπορούσε να δώσει εντολές που έστελναν χιλιάδες ανθρώπους στο θάνατο.
Και εδώ ακριβώς ερχόμαστε να ζητήσουμε τη βοήθεια της Αστρολογίας, που και εκείνη γνώριζε, για να μας βοηθήσει να αποκρυπτογραφήσουμε τον χαρακτήρα της και να δούμε τι τελικά ήταν. Πριν περάσουμε να δούμε χάρτες, να θυμίσω ακόμα μία φορά ότι η ημερομηνία γεννήσεώς της που αναφέρεται (καθώς και οι άλλες ημερομηνίες) στο κείμενο είναι στο Ιουλιανό ημερολόγιο, οπότε στους χάρτες έχει ήδη γίνει διόρθωση (αυτό είναι το OS – Old Style που βλέπετε), ώστε να βγουν σωστά στο Γρηγοριανό ημερολόγιο που χρησιμοποιούμε σήμερα.
Βλέπουμε ότι η Αικατερίνη ήταν γεννημένη ημέρα, διπλός Ταύρος, με Ήλιο και ωροσκόπο Ταύρο και Σελήνη στο Ζυγό. Παρατηρούμε ότι σε αυτό το Χάρτη, η Αφροδίτη έχει τις περισσότερες εξουσίες, δεδομένου ότι κυβερνάει και τα 2 Φώτα, ωροσκόπο και κλήρο της Τύχης (δηλαδή, κυβερνάει τα 4 από τα 5 σημεία που μπορούν να αποτελέσουν τον “Hyleg”, το ζωοδότη του Χάρτη, ο οποίος παρεμπιπτόντως σε αυτόν το χάρτη είναι ο Ωροσκόπος). Η Αφροδίτη βρίσκεται στον Ταύρο, οπότε ουσιαστικά κυβερνάει τον εαυτό της, τόσο από θέση όσο και από τριπλότητα (πρώτη κυβερνήτρια της τριπλότητας της Γης την ημέρα). Η Αφροδίτη βρίσκεται σε σύνοδο με τον απλανή Menkar (μην ξεχνάτε ότι ο χάρτης είναι 500 ετών, οι απλανείς δεν βρίσκονταν τότε εκεί που τους βλέπουμε εμείς σήμερα), αστέρα που βρίσκεται στο στόμα του αστερισμού του Κήτους και δηλώνει γενικά τη σχέση με το συλλογικό ασυνείδητο, μέσα στο οποίο κάποιος μπορεί να απορροφηθεί και ειδικά, με την Αφροδίτη καταστάσεις έντονων παθών, ζήλιας, συζυγικής και οικογενειακής δυσαρμονίας και κακής υγείας συζύγου (κατά Vivian Robson).
Σε αυτόν το Χάρτη είναι εξαιρετικά αυτεξούσια και ισχυρή, δεδομένου ότι έχει τις περισσότερες εξουσίες επί των άλλων (εδώ είναι και almuten του χάρτη και alcocoden), αλλά και ότι βρίσκεται οριακά, σε σύνοδο με τον ωροσκόπο, ο οποίος την έχει προσπεράσει σχεδόν 7ο μοίρες, είναι όμως ακόμα κλιμακωμένη, αν και έχει υποχωρήσει. Αυτό είναι κάτι που της επιτρέπει και να βγαίνει στο προσκήνιο, αλλά και να κρύβεται. Στο να κρύβεται, επίσης, τη διευκολύνει ότι ενώ έχει περάσει σε δυτικό προσανατολισμό, πράγμα που της αρέσει, είναι ύπαυγη, καθώς βρίσκεται κάτω από τις ακτίνες του Ηλίου. Εδώ δεν μπορούμε να πούμε ότι καίγεται, καθώς βρίσκεται στο ζώδιο της, άρα σε “άρμα”, το γεγονός όμως ότι το φως της δεν είναι ορατό στον ουρανό, τη διευκολύνει.
Ο δεύτερος πλανήτης με τις περισσότερες εξουσίες είναι ο Κρόνος που βρίσκεται στο δικό του ζώδιο και σε δικά του όρια, αλλά είναι και κυβερνήτης του Μεσουρανήματος, από ζώδιο και όρια, με το οποίο βρίσκεται σε κλειστή σύνοδο. Επίσης, κυβερνάει και τον 9ο οίκο (εξωτερικό, φιλοσοφία ζωής, μεταφυσική και θρησκευτική άποψη).
Τρίτος πλανήτης από πλευράς εξουσιών σε αυτό το Χάρτη είναι ο Δίας, ο οποίος κυβερνάει από όρια τον ωροσκόπο, τον Άρη, τον εαυτό του και τον κλήρο του Δαίμονα (ή κλήρο του Πνεύματος, ή κλήρο του Ηλίου, ο οποίος βρίσκεται στον Τοξότη. Το πρόβλημα όμως με το Δία είναι ότι βρίσκεται στον 6ο οίκο, σε απόκλιμα δηλαδή του χάρτη, χωρίς την δυνατότητα να ακουστεί δυνατά η φωνή του.
Ο άλλος πολύ ισχυρός, από άποψη γωνιακότητας, πλανήτης του Χάρτη είναι ο Άρης. Βρίσκεται σε σύνοδο με γωνιακή ακμή (IC, ή Ναδίρ, η ακμή του 4ου οίκου), στον Καρκίνο που όμως δεν είναι σε καθόλου καλή θέση, δεδομένου ότι βρίσκεται στο ζώδιο της πτώσης του, μη έχοντας καμία θεμελιώδη δύναμη ενώ βάλλεται με αντίθεση από τον Κρόνο. Επιπλέον, ανήκει στους πλανήτες της Νύχτας, ενώ εδώ έχουμε χάρτη Ημέρας, (οπότε είναι ο πιο επικίνδυνος από τους δύο κακοποιούς).
Ένα από τα θέματα του Άρη είναι ότι κυβερνάει την Προγενέθλια Συζυγία (Syzygy Ante Nativitatem SAN – η Σεληνιακή φάση που προηγείται της γέννησης) που βρίσκεται στον Κριό και την οποία βάλλει με τετράγωνο ιδιομοιρίας. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι ο ο Άρης έχει λόγο ως προς την κατεύθυνση που θα πάρει στη ζωή του το άτομο, μόνον που στη συνέχεια το υπονομεύει. Επιπλέον, ο απλανής Προκύων βρίσκεται σε σύνοδο με τον Άρη, πράγμα βοηθητικό που προσφέρει παράθυρα ευκαιριών.
Ο Ερμής βρίσκεται και αυτός στην εξουσία του Άρη, στο ζώδιο του Κριού, σε όρια Αφροδίτης (άρα και αυτός για την Αφροδίτη θα δουλέψει) και στον 12ο οίκο. Ταυτόχρονα, είναι ανατολικός, πράγμα που δεν τον ευχαριστεί ιδιαίτερα καθώς προτιμάει δυτικό προσανατολισμό και μάλιστα, είναι ο πρώτος ανατέλλων πλανήτης πριν τον Ήλιο, οπότε θα υπαγορεύσει και αυτός στον Ήλιο μέρος της “ατζέντας” του. Επιπλέον, είναι αρκετά απομακρυσμένος από τον Ήλιο (αν και τον πλησιάζει), ώστε να μπορεί να διατηρεί την ανεξαρτησία και την αυτονομία της σκέψης του.
Είναι ένα Ερμής πολύ γρήγορος, οξύνους και οξύς στη λόγο του, που τελικά συγκλίνει στον κυβερνήτη του με ανώτερο τετράγωνο, επιβάλλοντας του τη φύση του, ενώ επικοινωνεί με την Σελήνη με αντίθεση, επηρεάζοντας τις κινήσεις του από τα συναισθήματά του, πράγμα που μαρτυράται και από τη σχέση τετραγώνου με τον Πλούτωνα (εμμονή, πάθος σε όλες τις ερμαϊκές λειτουργίες, υποβολή, προπαγάνδα). Αυτό όλο όμως μπορεί να το κρύψει πολύ εύκολα καθώς βρίσκεται μέσα στον 12ο οίκο, των κρυμμένων μυστικών, του συλλογικού και της αυτοακύρωσης. Ακόμα, ο Ερμής είναι σε σύνοδο με τον απλανή Alpheratz, που δίνει αγάπη για την ανεξαρτησία, την ελευθερία και οξεία διάνοια.
Ο Ήλιος βρίσκεται στην αρχή του Ταύρου, χωρίς να έχει καμία απολύτως δύναμη. Είναι αποκλιμακωμένος, έχοντας περάσει μέσα στον 12ο οίκο, άρα το άτομο αυτό ενώ έχει δυνατότητα δράσης, δεν έχει δυνατότητα άμεσης προβολής του “Εγώ” του, δεδομένης της ιδιότυπης “φυλάκισης” που αντιπροσωπεύει ο 12ος . Εκεί που βρίσκεται όμως κάνει σύνοδο με 2 απλανείς: τον Hamal, το α΄ του Κριού, που σχετίζεται με βίαιες καταστάσεις, διαμάχες, ακόμα και εγκλήματα εκ προμελέτης και με τον Schedir, το α΄ της Κασσιόπης, που εκφράζει την θηλυκή δύναμη η οποία έχει σθένος και εμπνέει σεβασμό, ταυτόχρονα όμως επιδεικνύει μεγάλη υπερηφάνεια και κομπασμό. Επίσης, ο Ήλιος βρίσκεται σε σύνοδο με τον βόρειο δεσμό του Ερμή, πράγμα που ενισχύει το ρόλο του Ερμή.
Από την εμπειρία μου μπορώ να σας πω ότι είναι σπάνιο να βρούμε χάρτη με τόσες συνόδους προσωπικών πλανητών με σημαντικούς απλανείς και αυτό χωρίς να μετράω τη σύνοδο του μεσουρανήματος της με τον Altair, α΄του Αετού, που δίνει τόλμη, αυτοπεποίθηση, φιλοδοξία και άνοδο στη ζωή.
Αν τώρα βάλουμε και τους υπερβατικούς πλανήτες στην ανάλυση του χάρτη, θα δούμε ότι ο Ήλιος είναι σε κόντρα αντισκιά με τον Ποσειδώνα και ότι εκτός από μία μακρινή σύνοδο με την Αφροδίτη και ένα τρίγωνο με τον Πλούτωνα (πάνω από 6 μοίρες κ οι δύο όψεις), δεν κάνει κάτι άλλο. Οπότε στη σύγχρονη αστρολογία αυτός ο Ήλιος θεωρείται άνοπτος, δηλαδή χωρίς όψεις, άρα θα εκφραστεί πάρα πολύ αυθεντικά και “πρωτόγονα”.
Ας δούμε και τη Σελήνη, η οποία βρίσκεται στον Ζυγό και στον 6ο οίκο που θεωρείται οίκος δουλείας και υποτέλειας (εξού και σήμερα εκφράζει τη μισθωτή εργασία): και τα 2 Φώτα είναι σε οίκους αποκλίματα (λέγονται και κατιόντες οίκοι,) και δεν έχουν την απαιτούμενη ενέργεια για να εκφραστούν. Η Σελήνη έρχεται από αντίθεση με τον Ερμή, ενώ η τελευταία αποκλίνουσα όψη της, δηλαδή η τελευταία όψη πριν τη γέννηση του ατόμου και η ενέργεια την οποία μεταφέρει είναι το τετράγωνο με τον Πλούτωνα, όψη που δείχνει χειριστικό περιβάλλον και κατά την παιδική ηλικία, θάνατο και θανάσιμο κίνδυνο στο περιβάλλον της, βαρύ ψυχισμό, φανατισμό και βαριά και ακραία συναισθήματα.
Η Σελήνη συγκλίνει σε σύνοδο με τον Δία (πρώτη συγκλίνουσα όψη), πράγμα γενικά θετικό, βοηθητικό για την επιβίωση του ατόμου, καθώς είναι μία Σελήνη σε γέμιση (που θερμαίνεται δηλαδή από το φως του Ηλίου) που συγκλίνει προς ημερήσιο πλανήτη, το θέμα όμως είναι ότι ο Δίας, σε αυτόν εδώ τον χάρτη, κυβερνάει τον 12ο οίκο (που ήδη αναλύθηκε, αν και παρέλειψα να σημειώσω ότι ένας γεμάτος 12ος οίκος μπορεί να δείχνει και αναγκαστική μετεγκατάσταση στο εξωτερικό) και τον 8ο οίκο (οικονομικά συντρόφου, ακραίες εμπειρίες, θάνατος), δύο βαρείς σκιώδεις οίκους, οπότε τα θέματα αυτών των οίκων θα τεθούν νωρίς στη ζωή του ατόμου και θα το απασχολούν διαρκώς. Η Σελήνη σε αυτόν το Χάρτη κυβερνάει τον 3ο οίκο (τρόπος σκέψης και επικοινωνίας, αδέρφια, μετακινήσεις) και κυρίως, την γωνιακή ακμή του 4ου οίκου (ναδίρ) που σχετίζεται με την οικογένεια, την παράδοση, την πατρίδα, το σπίτι από το οποίο το άτομο προέρχεται αλλά και αυτό που φτιάχνει, την ακίνητη περιουσία καθώς και το τέλος του.
Ο Κλήρος της Τύχης (που είναι ο κλήρος της Σελήνης) βρίσκεται και αυτός στο Ζυγό και τον 6ο οίκο: Η Αφροδίτη που τον κυβερνάει είναι στον Ταύρο, σε ζώδιο άβλεπτο (που δεν βλέπει με πτολεμαϊκή όψη) προς τον Ζυγό, ενώ είναι και σε οίκο που είναι σκιώδης, δηλαδή άβλεπτος προς τον Ωροσκόπο: η Τυχαιότητα στη ζωή αυτού του ατόμου θα δουλέψει ανεξάρτητα από τις πράξεις του και μετά βεβαιότητος, σπάνια θα είναι προς όφελος του ιδίου του ατόμου.
Στον Κλήρο της Τύχης αυτού του ατόμου παρατηρούνται τα εξής παράδοξα: είναι σε σύνοδο με τον Δία και τη Σελήνη, αλλά ταυτόχρονα βάλλεται με τετράγωνα και από τους δύο κακοποιούς του χάρτη: με ανώτερο τετράγωνο από τον Άρη και με κατώτερο από τον Κρόνο, ο οποίος είναι και ο Κυβερνήτης εξάρσεως του. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι όποτε ενεργοποιείται αυτός ο κλήρος, θα έρχονται άσχημες καταστάσεις, οι οποίες δεν θα σκοτώνουν μεν το άτομο (λόγω της προστασίας που παρέχει ο Δίας), αλλά τόσο το οικογενειακό του περιβάλλον, όσο και η δημόσια εικόνα του θα πλήττονται ανεπανόρθωτα.
Ως προς τους υπερβατικούς πλανήτες τώρα, βλέπουμε τον Ουρανό στον Ταύρο, πάνω στον ωροσκόπο, να προκαλεί διαρκείς ανατροπές, δυναμιτίζοντας τη ζωή αυτού του ατόμου, διαλύοντας κάθε αίσθηση ασφάλειας και ρουτίνας και βεβαίως, κάνοντας το άτομο αρκετά ευέξαπτο. Ο Ποσειδώνας βρίσκεται στο τέλος των Ιχθύων και στον 11ο οίκο, κλείνοντας κύκλους και δίνοντας ασαφές στίγμα ως προς τους στόχους και την έκταση της κοινωνικής επιφάνειας του ατόμου, σε τετράγωνο με τους δεσμούς, διαστρεβλώνοντας την αίσθηση του “ανήκειν”, αλλά και του προορισμού, προκαλώντας απογοητεύσεις και στο άτομο και στους άλλους. Ο Πλούτωνας βρίσκεται στον Αιγόκερω, ζώδιο εξουσίας και στον 9ο οίκο και εκεί ακριβώς θα εκδηλώσει το σκοτάδι του και το “θάνατο” που θα επιφέρει, ώστε να ακολουθήσει (εάν ακολουθήσει) η μεταμόρφωση και αναγέννηση.
Ας δούμε όμως και τον άξονα των δεσμών, ο οποίος θα μας δώσει περισσότερες πληροφορίες για την προέλευση του ατόμου και τον προορισμό του: βρίσκεται σε κέντρα του χάρτη, στον άξονα 1/7, δηλαδή το οικογενειακό του περιβάλλον έχει παίξει άμεσο ρόλο στην έγγαμη του ζωή και τη διαμόρφωση της προσωπικότητας του. Ταυτόχρονα, όμως είναι στο ζωδιακό άξονα Διδύμων/Τοξότη, έναν άξονα που σχετίζεται με την μάθηση, την κουλτούρα, τον πολιτισμό, τη φιλοσοφία, την επέκταση και τα ταξίδια, αλλά ταυτόχρονα σχετίζεται και με τον φανατισμό (ειδικά ο Τοξότης), πολιτικό και θρησκευτικό. Και εδώ, ο νότιος δεσμός του Τοξότη είναι στον 7ο οίκο, των οίκο των άλλων, του συζύγου, αλλά και των φανερών εχθρών και ταυτόχρονα, υποδηλώνει το οικογενειακό περιβάλλον… Ή αλλιώς, όταν η ζωή σου είναι προδιαγεγραμμένη… Ταυτόχρονα όμως και αν το δούμε αστροψυχολογικά, αν ο 1ος οίκος είμαστε εμείς οι ίδιοι, ο 7ος είναι το προβολικό μας σημείο και δείχνει αυτά τα κομμάτια του εαυτού μας που δεν μας αρέσουν, οπότε τα “πετάμε” στους άλλους, προβάλλοντας επάνω τους τα δικά μας θέματα… διαλέξτε όποια ερμηνεία θέλετε, γιατί και οι δύο στο ίδιο συμπέρασμα καταλήγουν!
Δύο γενικές παρατηρήσεις πάνω στον Χάρτη αυτόν:
- Ο Χάρτης δεν έχει πολλή Φωτιά (μόνον Ερμή στον Κριό), άρα δεν έχει μεγάλη δράση. Επίσης, έχει ακόμα λιγότερο Νερό (Άρης στον Καρκίνο), άρα δεν υπάρχει εκδήλωση συναισθήματος. Αντίθετα, έχει πλεόνασμα Αέρα (σκέψη, διανοητική ικανότητα, κίνηση, επικοινωνία) και περισσότερη Γη (πρακτικότητα, εργονομία και διάρκεια).
- Ο Χάρτης αυτός δεν έχει καθόλου μεταβλητό στοιχείο, πράγμα προβληματικό γιατί το μεταβλητό έχει την ικανότητα να δρα ως αμορτισέρ, απορροφώντας κραδασμούς και αποσοβώντας κρίσεις.
Πριν περάσουμε στον εξαιρετικά διαφωτιστικό δωδεκατημοριακό χάρτη, θα ήθελα να δούμε για λίγο και τους άλλους 5 ερμητικούς κλήρους, των άλλων 5 δηλαδή κλασσικών πλανητών, για τον υπολογισμό των οποίων έχω χρησιμοποιήσει τους τύπους και την ερμηνεία που δίνει ο Παύλος Αλεξανδρινός:
Ο Κλήρος του Ερμή (Αναγκαιότητα) βρίσκεται στην 2ο Τοξότη, στον 7ο οίκο, σε σύνοδο με τον κλήρο του Δαίμονα, υποστηριζόμενος με ανώτερο εξάγωνο από τον κυβερνήτη του Δία: εκφράζει τους περιορισμούς, τις διαμάχες, την εχθρότητα που προκαλούμε και δεχόμαστε.
Ο Κλήρος της Αφροδίτης (Έρως) βρίσκεται στις 10ο Ζυγού, στον 6ο οίκο, σε σύνοδο ιδιομοιρίας με τη Σελήνη και σε σύνοδο με το Δία και τον κλήρο της Τύχης. Ως αποτέλεσμα, δέχεται τις ίδιες ενέργειες που δέχεται κ ο κλήρος της Τύχης. Εκφράζει τις επιθυμίες και τις διαθέσεις και συμβάλλει στη δημιουργία φιλικών σχέσεων και αμοιβαίας εύνοιας.
Ο Κλήρος του Άρη (Θάρρος) βρίσκεται στην 21ο Λέοντα, στον 5ο οίκο, δεν έχει καμία επαφή με τους κακοποιούς του χάρτη, απεναντίας, τον βλέπουν και οι δύο ευεργέτες, με αποτέλεσμα να τον ευνοούν. Εκφράζει αυτό που φοβόμαστε και αυτό που πρέπει να αντιμετωπίσουμε, καθώς και την τόλμη, τη δύναμη, την προδοσία, καθώς και κάθε κακή δράση.
Ο Κλήρος του Δία (Νίκη) βρίσκεται στις 23ο Ιχθύων, στο 12ο οίκο, δεν επιμαρτυρείται από τους ευεργέτες, αλλά μόνον από τους κακοποιούς, αλλά με ήπιες όψεις (τρίγωνο και εξάγωνο αντίστοιχα) και είναι πρακτικά ανενεργός. Εκφράζει αυτά που προσδοκούμε, την εμπιστοσύνη και την καλή διάθεση που δείχνουμε, το πώς συσχετιζόμαστε με τους άλλους, αλλά και τις ανταμοιβές, ή τις ποινές που δεχόμαστε.
Ο Κλήρος του Κρόνου (Νέμεσις) βρίσκεται στις 17ο Υδροχόου, στον 100 οίκο, δέχεται επιμαρτυρίες από τους 2 ευεργέτες πλανήτες, ενώ με τους κακοποιούς βρίσκεται σε αποστροφή. Δείχνει το αίτιο που μπορεί να προκαλέσει την πτώση ενός ατόμου, είτε εξ αιτίας δίκης του ανικανότητας είτε λόγω των δυνάμεων της Μοίρας, αλλά και περιπτώσεις μεγάλης θλίψης, εξορίας ή θανάτου.
Ο τελευταίος (για σήμερα) κλήρος, μπορεί να μην είναι ερμητικός, είναι όμως ιδιαίτερα ενδεικτικός, ονομάζεται Κλήρος των Δεινών (ή της πρόκλησης κρίσεων) και δείχνει τη σχέση των 2 κακοποιών, Κρόνου και Άρη, σε σχέση με τον ωροσκόπο: Εδώ βρίσκεται στην 11ο Σκορπιού, στον 7ο οίκο (σύζυγος, συνεργάτες, φανεροί εχθροί) και όταν ενεργοποιείται, όπως θα δούμε στη συνέχεια, προκαλεί καταστροφές στο ίδιο το άτομο αλλά και στους άλλους (λόγω οίκου αυτό).
Ας περάσουμε τώρα στον δωδεκατημοριακό της χάρτη, σε σύγκριση πάντα με τον γενέθλιο, για να δούμε τι επιπλέον έχει να μας πει.
Βλέπουμε τον 12μοριακό ωροσκόπο να έχει έρθει στη 2ο Σκορπιού, τονίζοντας το γενέθλιο Ήλιο και προσφέροντάς του μεγαλύτερη δυνατότητα δράσης. Επίσης, παρατηρούμε ότι η επίδραση του Πλούτωνα πάνω στον Ερμή έχει ενταθεί πάρα πολύ, καθώς και οι 12μοριακοί και οι γενέθλιοι πλανήτες κάνουν σκληρές όψεις μεταξύ τους (βαθύς και διεισδυτικός νους, βαριές σκέψεις, χρήση της πληροφορίας, της σκέψης και του λόγου για χειραγώγηση).
Το σημαντικότερο όμως που βλέπουμε είναι η αντίθεση ιδιομοιρίας της 12μοριακής Αφροδίτης με τον 12μοριακό Άρη (προς την οποία μάλιστα συγκλίνει και η 12μοριακή Σελήνη), την οποία εξάγει με τετράγωνο ο γενέθλιος ωροσκόπος και Ουρανός: είναι μία κλασική ένδειξη αποσταθεροποίησης, θυμού, ευερεθιστότητας, εκρήξεων και πιθανών εκδικητικών τάσεων, λόγω ισχυρότατων συναισθημάτων.
Αυτό βεβαίως δεν είναι κάτι καινούργιο, καθώς ο γενέθλιος Χάρτης μας το δείχνει με την αντίθεση σύνοδο Σελήνης/Δία σε αντίθεση με τον Ερμή, σε τετράγωνο με τον Πλούτωνα και τον Κρόνο και σε τετράγωνο, επίσης, με τον Άρη. Αν κάποιος έδινε μεγάλες ανοχές, θα μπορούσε να το θεωρήσει ως κοσμικό σταυρό, ή μεγάλο τετράγωνο, ένα κύκλωμα στο οποίο παγιδεύεται η ενέργεια, δημιουργεί ένταση και δεν βρίσκει οδούς διαφυγής και δημιουργικής εκτόνωσης. Υπάρχει όμως μία μεγάλη διαφορά: αυτός ο ενεργειακός βρόχος στον γενέθλιο χάρτη είναι σε Κύρια (παρορμητικά) ζώδια, ενώ ο αντίστοιχος βρόχος στο δωδεκατημοριακό (μαζί με τον γενέθλιο) χάρτη πηγαίνει στα Σταθερά.
Τα παρορμητικά ζώδια έχουν την ιδιότητα να λειτουργούν βιαστικά και απερίσκεπτα. Κινούνται στο “εδώ και τώρα”, γι’ αυτό και ενώ οι εκρήξεις τους είναι απότομες και βίαιες, δεν έχουν διάρκεια. Αντίθετα, τα Σταθερά δεν πρόκειται να κάνουν κάτι αν δεν το έχουν μελετήσει και οργανώσει προσεκτικά, ακριβώς επειδή δεν τους αρέσουν οι αλλαγές και θέλουν τα αποτελέσματα των ενεργειών τους να έχουν διάρκεια. Αυτό πρακτικά σημαίνει πως όταν το συγκεκριμένο άτομο αισθάνεται ότι βρίσκεται σε αδιέξοδο και θυμώνει, πάντοτε η έκρηξη που ακολουθεί είναι καταστρεπτική και θα μπορούσα να τη χαρακτηρίσω ακόμα και μεθοδευμένη.
Αν συνοψίσουμε όλα αυτά που γράψαμε μέχρι τώρα, θα μπορούσαμε να πούμε ότι ήταν μία γυναίκα εξαιρετικά συγκροτημένη και προγραμματισμένη, η ζωή της οποίας συχνότατα ανατρεπόταν από διάφορα γεγονότα που έρχονταν στο δρόμο της, τα οποία δεν υπέμενε παθητικά, αλλά απαντούσε όπως μπορούσε ανάλογα με την δράση που είχε τη δυνατότητα να αναπτύξει. Έβγαινε προς τα έξω σαν μία αυστηρή φιγούρα, που εγγυάτο την αναλλοίωτη διατήρηση αυτών που ήταν γνώριμα στον κόσμο, ενώ είχε να αντιμετωπίσει μεγάλες διαμάχες μέσα στη χώρα της, αλλά και μέσα στην οικογένειά της. Είχε μεγάλο ταλέντο στη συλλογή πληροφοριών και την υπόγεια δράση, με παρασκηνιακές μεθοδεύσεις που της εξασφάλιζαν πως θα γινόταν αυτό που εκείνη ήθελε. Ο χάρτης της υποσχόταν τη δυνατότητα μεγάλης διάκρισης, αλλά και μεγάλων δυστυχιών και μιας όχι ιδιαίτερα ευτυχισμένης προσωπικής και οικογενειακής ζωής.
Θεωρώ αρκετά ενδεικτική, αλλά και αστεία (με την έννοια ότι τελικά, το Σύμπαν είναι το μεγαλύτερο τρολ!) την εικόνα της ΑστροΧαρτογεωγραφικής απεικόνισης του Χάρτη της, εστιασμένη στην Ευρώπη.
Βλέπουμε ότι από την περιοχή της Β. Ιταλίας περνάει η γραμμή Κρόνου/Μεσουρανήματος (υπολογίζουμε και τουλάχιστον +/- 200 χλμ δεξιά και αριστερά από την κάθε γραμμή), ενω από την Γαλλία περνούν οι γραμμές Άρη/ναδίρ, και Ηλίου, Αφροδίτης και Ουρανού με τον Ωροσκόπο. Το πλέον εξωφρενικό, είναι ότι η γραμμή βόρειου δεσμού/ ωροσκόπου περνάει από την Γερμανία, εκεί όπου ο Μαρτίνος Λούθηρος ξεκίνησε την Θρησκευτική Μεταρρύθμιση (επειδή κάτι λέγαμε στους δεσμούς της Αικατερίνης για πολιτικό και θρησκευτικό φανατισμό), την οποία κλήθηκε να αντιμετωπίσει και να καταπολεμήσει!
Ας πάμε τώρα επί τροχάδην στην τραγική “Νύχτα του Αγίου Βαρθολομαίου” (η οποία έχει μείνει και ως έκφραση) και την πολύνεκρη σφαγή.
Δεν θα σας ταλαιπωρήσω με προβλεπτικά συστήματα του χάρτη της Αικατερίνης, ούτε θα πλατειάσω, δεν υπάρχει λόγος άλλωστε. Ο ίδιος ο χάρτης του γεγονότος, μαζί με την ηλιακή έκλειψη που προηγήθηκε μας διηγείται την ιστορία.
Πριν δούμε τους χάρτες, θα ήθελα να θυμίσω ότι στην εγκόσμια αστρολογία, ειδικά της εποχής εκείνης, εξέταζαν συγκεκριμένα πράγματα για να κάνουν πρόβλεψη (δεδομένου ότι οι υπερβατικοί πλανήτες δεν υπήρχαν, άρα και οι μεγάλοι κύκλοι). Εξέταζαν τη σύνοδο Δία / Κρόνου, που γινόταν κάθε 20 περίπου χρόνια (μαζί με την προγενέθλια Σελήνη της, γιατί σπάνια μπορούσαν να προσδιορίσουν την ακριβή ώρα, άρα και τον ωροσκόπο της), την σύνοδο των δύο κακοποιών Άρη και Κρόνου και το χάρτη της εαρινής ισημερίας.
Απλά να αναφέρουμε ότι το έτος 1572 που έγινε η σφαγή της Νύχτας του Αγίου Βαρθολομαίου ήταν μέσα στον κύκλο (σύνοδο) Δία / Κρόνου που είχε γίνει τον Αύγουστο του 1563 στην 29ο Καρκίνου (που προβάλλεται στον 4ο οίκο της Αικατερίνης), με την κυβερνήτρια της συνόδου, Σελήνη, να βρίσκεται στον Σκορπιό, σε κλειστή σύνοδο με τον Ουρανό (που προβάλλεται στον 7ο οίκο της), ενώ ο Άρης, κυβερνήτης της Σελήνης, βρίσκεται στην 11ο Ταύρου (πάνω στον Ουρανό της Αικατερίνης).
Ο Χάρτης της Εαρινής Ισημερίας έδινε ωροσκόπο στις 19ο Λέοντα (ενεργοποιώντας και πάλι τον κλήρο του Άρη της Αικατερίνης), Σελήνη στις 10ο Υδροχόου (σε τετράγωνο με τον Ουρανό της) και Κρόνο στις 15 Σκορπιού, σε ιδιομοιρία με την ακμή του 7ου οίκου της.
Η προηγηθείσα σύνοδος Άρη/Κρόνου, έγινε κάποιες μέρες νωρίτερα από τη νύχτα της σφαγής, στις 9 Αυγούστου 1572 (με το Ιουλιανό ημερολόγιο), στην 10ο Σκορπιού, απέναντι από τον Ουρανό της Αικατερίνης και επάνω στον Κλήρο των Δεινών της, ενεργοποιώντας τους, λίγες ώρες μετά από τη Νέα Σελήνη που έγινε στις 25ο Λέοντα (ενεργοποιώντας τον κλήρο του Άρη της Αικατερίνης) και με τη Σελήνη, κατά τη διάρκεια της συνόδου Άρη/Κρόνου, να βρίσκεται στην 2ο Παρθένου, (σε κλειστό τετράγωνο με τον άξονα δεσμών της Αικατερίνης).
Ένα μήνα νωρίτερα, τον Ιούλιο, είχε προηγηθεί Ηλιακή Έκλειψη στις 27ο Καρκίνου, η οποία ενεργοποιούσε τη σύνοδο Δία/Κρόνου (και πάλι στον 4ο οίκο της Αικατερίνης) και ήταν σε τετράγωνα προς την αντίθεση Άρη, στις 22ο Ζυγού, (σε τετράγωνο ακριβείας με τον γενέθλιο Κρόνο της Αικατερίνης, στις 22ο Αιγόκερω, κυβερνήτη του μεσουρανήματος της) και Δία στις 28ο Κριού.
Ακολουθεί ο τριπλός χάρτης της Αικατερίνης (μέσα), της Ηλιακής έκλειψης (στο μέσον) και του γεγονότος εξωτερικά. Επειδή η Σφαγή ξεκίνησε μετά τη δύση του Ηλίου, έχω πάρει τον χάρτη της δύσης ως χάρτη γεγονότος:
Βλέπουμε τις ενεργοποιήσεις στον άξονα 4/10 (πατρίδα, οικογένεια, ακίνητη περιουσία και αντίστοιχα δημόσια εικόνα) από την έκλειψη Ηλίου, η οποία προετοίμασε το έδαφος, όπως και η σύνοδος Άρη/Κρόνου που αναφέρθηκε πιο πάνω. Βλέπουμε ότι κατά την μέρα του γεγονότος η Σελήνη βρίσκεται στον 11ο οίκο της, δείχνοντας την δικτύωση και την έκταση του, η οποία συγκλίνει στους δεσμούς και τον Πλούτωνα, δείχνοντας το μαζικό θάνατο που ερχόταν και ότι από κάποιους, αυτό θα ήταν αποδεκτό έως και επιθυμητό ως “πατριωτικό καθήκον” (βόρειος δεσμός στον Καρκίνο). Ο βόρειος δεσμός, με τη σειρά του, ενεργοποιεί τον γενέθλιο Άρη της και μαζί με αυτόν τον γενέθλιο Κρόνο της, αλλά και τον Άρη της προηγηθείσας έκλειψης, που έρχεται επάνω στον κλήρο της Τύχης.
Η Αφροδίτη της μέρας όμως έρχεται επάνω στον κλήρο της, προσφέροντας της προστασία. Η Αφροδίτη που ήταν και ο χρονοκράτορας της ανιούσας της χρονιάς εκείνης, (είχε ανιούσα 6ου οίκου, στο Ζυγό) και ενεργοποιούσε όλο το δίκτυο διακυβερνήσεων της γενέθλιας Αφροδίτης. Το μείζον θέμα όμως εδώ είναι οι Κρόνος και Άρης, που βρίσκονται ακόμα σε σύνοδο, στην ακμή του 7ου οίκου της και ο Κρόνος σε ιδιομοιρία με τον κλήρο των Δεινών της. Τέλος, ο Ουρανός πάνω στον γενέθλιο Πλούτωνα της είναι μία κοσμική όψη που επηρεάζει τον Πολιτισμό και τη ροή της Ιστορίας και μας λέει ότι αυτό που γίνεται τότε, μέσα από διάσπαση, φανατισμό, βία και καταστροφή, θα οδηγήσει σε ρήξη με το παρελθόν και μεταμόρφωση της Κοινωνίας.
Πράγμα που έγινε, αλλά μετά από 20 σχεδόν χρόνια, όταν δόθηκε ανεξιθρησκεία. Μέχρι τότε, οι σπίθες της φωτιάς που έβαλε επεκτάθηκαν σε όλη την Ευρώπη και ξαναφούντωσαν τον θρησκευτικό πόλεμο με τεράστιες απώλειες.
Στο δια ταύτα: δεν υπάρχει αμφιβολία για κάποιον που βλέπει αυτούς τους χάρτες πως ήταν μια οργανωμένη κίνηση που προετοιμαζόταν καιρό και όχι κάτι που προέκυψε ξαφνικά, ως σπασμωδική αντίδραση σε αναπάντεχο γεγονός. Η ίδια η Αικατερίνη θεωρούσε ότι ήταν αμυνόμενη, καθώς δεχόταν επίθεση και η ίδια και η άμεση οικογένειά της και η χώρα και το αξιακό τους σύστημα και οι πεποιθήσεις τους. Όπως είδαμε, ενεργοποιήθηκαν και οι πλανήτες, αλλά και οι κλήροι τους στον χάρτη της και αυτοί με τη σειρά τους προκάλεσαν αυτό τον τρόπο δράσης.
Δεν ξέρω αν μπορούμε να κρίνουμε τις πράξεις της με βάση τις σημερινές πεποιθήσεις μας και την ηθική του «πρώτου κόσμου», να τις κατακρίνουμε και να την καταδικάσουμε, ή αν πρέπει να τις δούμε μέσα απο το πρίσμα της ηθικής και των κοινωνικών κανόνων που επικρατούσαν τότε.
Έχουν περάσει 5 αιώνες από τότε αλλά και πάλι, δεν πιστεύω ότι έχουν αλλάξει πολλά πράγματα. Μπορεί να νομίζουμε ότι έχουμε εξωραϊστεί, φορώντας ένα “μανδύα” πολιτισμού και να μιλάμε με αποτροπιασμό για τον όρο “μακιαβελισμός”, που ξεκίνησε για τον τρόπο θέασης και άσκησης της Εξουσίας από τον Νικολό Μακιαβέλι, έτσι όπως τον περιέγραψε στο βιβλίο του “ο Ηγεμών” (ο Μακιαβέλι που υπήρξε δάσκαλος του παππού της Πέτρου Μέδικου αλλά και του πατέρα της για ένα μικρό διάστημα), ωστόσο η πρακτικές του μακιαβελισμού είναι καλά ριζωμένες στην πολιτική σκηνή και κυρίως στο παρασκήνιο, αφού ακόμα και σήμερα, στην πράξη, “ο σκοπός αγιάζει τα μέσα”, ασχέτως αν μετά φρίττουμε όταν το μαθαίνουμε και το καταδικάζουμε…
Βίρνα Κουτράκου
ΠΗΓΕΣ:
Catherine de’ Medici – Wikipedia
Signification and Philosophy of the Lots / Arabic Parts (astrology-x-files.com)