Ενδομήτρια Απόρριψη: Ψυχολογική Ανάλυση και Αστρολογικές Ενδείξεις

Ψυχολογική Προσέγγιση

Ορισμός και σημασία: Η ενδομήτρια απόρριψη αναφέρεται στην κατάσταση όπου το έμβρυο βιώνει – σε σωματικό ή ασυνείδητο επίπεδο – ότι δεν είναι επιθυμητό από τη μητέρα του. Αυτό συμβαίνει συνήθως σε περιπτώσεις ανεπιθύμητης εγκυμοσύνης ή έντονου στρες της μητέρας κατά την κύηση. Σύμφωνα με ειδικούς, ακόμη διερευνάται το τι ακριβώς μπορεί να αντιλαμβάνεται ένα μωρό μέσα στη μήτρα – από χαρά και στρες μέχρι το αν αισθάνεται ανεπιθύμητο από τη μητέρα του. Ωστόσο, πληθαίνουν οι ενδείξεις ότι τέτοιες πρώιμες εμπειρίες μπορεί να αφήσουν βαθύ ψυχικό αποτύπωμα στο άτομο.

Ψυχαναλυτική οπτική: Από ψυχαναλυτική σκοπιά, το προγεννητικό και βρεφικό στάδιο θεωρούνται κρίσιμα για τη διαμόρφωση του ασυνείδητου. Ήδη από το 1924, ο Otto Rank υποστήριξε ότι το ίδιο το γεγονός της γέννησης είναι τραυματικό για το βρέφος (“το τραύμα της γέννησης”). Αργότερα, ο αναλυτής Nandor Fodor επέκτεινε αυτή την ιδέα, εξετάζοντας και τις εμπειρίες πριν τη γέννα, δηλαδή την ψυχική “προπαρασκευή” του εμβρύου από τη μήτρα. Σε μια ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη, η μητέρα μπορεί να βιώνει έντονες συγκρούσεις, άρνηση ή απόρριψη προς το έμβρυο – γεγονός που σύμφωνα με την ψυχαναλυτική θεωρία πιθανώς μεταδίδεται στο έμβρυο. Το έμβρυο “εσωτερικεύει” (ενδοβάλλει) την αρνητική αυτή στάση ως έναν πρωταρχικό αρνητικό πυρήνα. Ως αποτέλεσμα, το άτομο ίσως αναπτύξει έναν ασυνείδητο φόβο εγκατάλειψης ή αίσθηση “μη αξίας” από τις απαρχές της ζωής του. Ψυχαναλυτές της σχολής των αντικειμενοτρόπων σχέσεων σημειώνουν ότι όταν η μητέρα απορρίπτει το βρέφος, το βρέφος τείνει να σχηματίσει ένα εσωτερικό “αντικείμενο” μητέρας το οποίο είναι ψυχρό ή τιμωρητικό. Έτσι, μεγαλώνοντας, το άτομο μπορεί να εμφανίζει δυσκολίες εμπιστοσύνης και αυτοεκτίμησης, σαν να περιμένει πάντοτε μια απόρριψη από τους σημαντικούς άλλους στη ζωή του.

Τραυματολογική (ψυχοτραυματολογική) οπτική: Οι σύγχρονες έρευνες στην ψυχολογία του τραύματος δείχνουν ότι το προγεννητικό στρες μπορεί να επηρεάσει την ανάπτυξη του εγκεφάλου και του νευρικού συστήματος του εμβρύου. Η έντονη στρεσογόνος κατάσταση της μητέρας – ιδιαίτερα όταν νιώθει ότι δεν θέλει το παιδί – συνοδεύεται από αυξημένα επίπεδα κορτιζόλης και άλλων ορμονών στο αίμα της. Αυτές οι ορμόνες περνούν μέσω του πλακούντα στο έμβρυο, “προγραμματίζοντας” τον αναπτυσσόμενο εγκέφαλό του να είναι πιο ευαίσθητος στο στρες. Το έμβρυο δηλαδή δέχεται βιοχημικά σήματα που αντιστοιχούν σε κατάσταση κινδύνου. Σε ακραίες περιπτώσεις, όταν η μητέρα σκέφτεται έντονα την έκτρωση ή απορρίπτει συναισθηματικά την εγκυμοσύνη, το έμβρυο ενδέχεται να βιώνει αυτή την απόρριψη ως απειλή θανάτου. Πράγματι, θεραπευτές τραύματος αναφέρουν ότι πολλά άτομα με ανεξήγητο άγχος, κρίσεις πανικού ή έντονο φόβο εγκατάλειψης παρουσιάζουν ενδείξεις τραύματος που εντοπίζεται χρονικά “στην κοιλιά της μητέρας”. Σε σωματοκεντρικές θεραπείες (π.χ. Προγεννητική και Περιγεννητική Ψυχοθεραπεία) παρατηρείται πως οι αναμνήσεις αυτές δεν είναι γνωστικές/συνειδητές, αλλά “εγγεγραμμένες” στο σώμα και στο αυτόνομο νευρικό σύστημα. Το σώμα θυμάται (body memory) την εμπειρία του να μην σε θέλουν, με αποτέλεσμα υπερβολική ενεργοποίηση στρες σε μεταγενέστερες καταστάσεις που θυμίζουν (σε ασυνείδητο επίπεδο) εκείνη την αρχέγονη απόρριψη.

Αναπτυξιακή οπτική: Οι επιπτώσεις της ενδομήτριας απόρριψης συνεχίζονται και μετά τη γέννηση, επηρεάζοντας την ψυχοκοινωνική ανάπτυξη του παιδιού. Έρευνες έχουν δείξει ότι τα παιδιά που γεννήθηκαν από ανεπιθύμητες εγκυμοσύνες διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο να εμφανίσουν συμπεριφορικά και συναισθηματικά προβλήματα στην παιδική ηλικία και εφηβεία. Συγκεκριμένα, μητέρες που κυοφόρησαν χωρίς να το θέλουν συχνά αντιμετωπίζουν δυσκολίες στη φροντίδα και ανατροφή: έχουν πιο αυταρχικό ή απόμακρο στυλ γονεϊκότητας και βιώνουν αυξημένο άγχος και στρες στη λοχεία. Αυτό σημαίνει ότι το βρέφος/παιδί πιθανότατα δεν λαμβάνει τη ζεστή, συνεπή ανταπόκριση που χρειάζεται. Η θεωρία προσκόλλησης (attachment theory) τονίζει πως τα βρέφη αναπτύσσουν ασφαλή προσκόλληση όταν ο φροντιστής είναι συναισθηματικά διαθέσιμος και ανταποκρίνεται. Αντίθετα, όταν η μητέρα είναι ψυχρή, απρόθυμη ή καταθλιπτική (συχνό φαινόμενο σε ανεπιθύμητες εγκυμοσύνες), το παιδί μπορεί να αναπτύξει ανασφαλή προσκόλληση. Αυτό εκδηλώνεται είτε ως αγχώδης προσκόλληση (το παιδί φοβάται συνεχώς μήπως το εγκαταλείψουν, προσκολλάται υπερβολικά στη μητέρα, έχει έντονο φόβο αποχωρισμού) είτε ως αποφευκτική προσκόλληση (το παιδί μαθαίνει να “μην έχει ανάγκες”, αποσύρεται συναισθηματικά, αποφεύγει την πολύ στενή επαφή). Πράγματι, μια μελέτη διαπίστωσε ότι ενήλικες που γνώριζαν πως είχαν γεννηθεί ανεπιθύμητοι/απρογραμμάτιστοι έχουν σημαντικά υψηλότερα ποσοστά ανασφαλών στυλ προσκόλλησης στις σχέσεις τους. Δηλαδή νιώθουν λιγότερη ασφάλεια και εμπιστοσύνη στην αγάπη, γεγονός που ανάγεται σε εκείνο το αρχικό αίσθημα πως «δεν με ήθελαν». Επιπλέον, παιδιά από ανεπιθύμητες γεννήσεις παρουσιάζουν συχνότερα προβλήματα συγκέντρωσης, επιθετικότητα ή κοινωνικές δυσκολίες στο σχολείο, γεγονός που συνδέεται εν μέρει με την χαμηλότερη ποιότητα φροντίδας που λαμβάνουν (π.χ. αυτές οι μητέρες είναι λιγότερο πιθανό να θηλάσουν και να αφιερώσουν ποιοτικό χρόνο στα βρέφη).

Βιωματική/ανθρωπιστική οπτική: Οι βιωματικές σχολές ψυχοθεραπείας εστιάζουν στο πώς οι πρωταρχικές εμπειρίες γίνονται βίωμα που το άτομο μπορεί να κουβαλά σε όλη του τη ζωή. Η ενδομήτρια εμπειρία απόρριψης, έστω και αν δεν υπάρχει συνειδητή μνήμη, μπορεί να βιώνεται μεταγενέστερα ως ένα “κενό” ή ρήγμα στην επαφή με τη μητρική ενέργεια. Πολλές φορές, άτομα που κουβαλούν ένα τέτοιο τραύμα περιγράφουν ότι νιώθουν “σαν να μην ανήκουν πουθενά” ή ότι βαθιά μέσα τους κάτι λείπει – ένα αίσθημα ασφάλειας και άνευ όρων αποδοχής που άλλοι άνθρωποι θεωρούν δεδομένο. Βιωματικές προσεγγίσεις, όπως η Πρωτογενής Θεραπεία (Primal Therapy) ή σύγχρονες σωματικές θεραπείες τραύματος, επιχειρούν να φέρουν στην επιφάνεια αυτά τα προλεκτικά βιώματα. Μέσα από αναδρομικές τεχνικές, βαθιά χαλάρωση ή και αναβιώσεις (π.χ. μέσω καθοδηγούμενης φαντασίας ή ονειρικής κατάστασης), το άτομο μπορεί να ξανασυνδεθεί με το τραυματισμένο “έμβρυο” μέσα του. Στόχος είναι η επούλωση του αρχέγονου τραύματος: να δώσει ο θεραπευόμενος στον εαυτό του (στο “εσωτερικό μωρό” του) την αποδοχή και αγάπη που στερήθηκε. Με αυτόν τον τρόπο, μπορεί σταδιακά να κλείσει η πληγή και να πάψει ο φαύλος κύκλος επανάληψης της απόρριψης.

Συνέπειες σε μεταγενέστερες φάσεις ζωής: Συνοψίζοντας, η ενδομήτρια απόρριψη δύναται να επηρεάσει το άτομο σε πολλαπλά επίπεδα:

• Βρεφική και παιδική ηλικία: δυσκολίες προσκόλλησης (ανασφαλής δεσμός με τη μητέρα), πιθανή καθυστέρηση σε γνωστικές ή συναισθηματικές δεξιότητες λόγω μειωμένης θετικής αλληλεπίδρασης, αυξημένη ευερεθιστότητα ή και προβλήματα υγείας (π.χ. χαμηλό βάρος γέννησης έχει συνδεθεί στατιστικά με ανεπιθύμητες εγκυμοσύνες).
• Εφηβεία: αυξημένος κίνδυνος αντικοινωνικής συμπεριφοράς, κατάχρησης ουσιών ή κατάθλιψης. Η έλλειψη ενός ασφαλούς οικογενειακού περιβάλλοντος μπορεί να οδηγήσει τον έφηβο είτε σε επαναστατικές/αυτοκαταστροφικές τάσεις είτε σε έντονο άγχος και απόσυρση.
• Ενήλικη ζωή: δυσκολίες στις στενές σχέσεις (φόβος εγκατάλειψης ή δυσκολία εμπιστοσύνης), χρόνια χαμηλή αυτοεκτίμηση και αίσθηση «δεν είμαι αρκετός/ή» που μπορεί να οδηγεί σε σύνδρομο απατεώνα ή σε ανάγκη διαρκούς επιβεβαίωσης. Επίσης, έχει παρατηρηθεί ότι ενήλικες με τέτοιο ιστορικό είναι πιο ευάλωτοι σε αγχώδεις διαταραχές και συμπτώματα μετατραυματικού στρες, παρότι ίσως να μην αναγνωρίζουν συνειδητά την πηγή τους.

Είναι σημαντικό να τονιστεί ότι δεν προγραμματίζεται αναπόφευκτα η μοίρα ενός παιδιού από την ενδομήτρια εμπειρία. Πολλά εξαρτώνται από τις μετέπειτα συνθήκες: μια μητέρα που αρχικά ένιωσε απόρριψη αλλά αργότερα αγκάλιασε το παιδί με αγάπη, ή μια στοργική γιαγιά/πατέρας που παρείχε φροντίδα, μπορούν να αντισταθμίσουν σε μεγάλο βαθμό το αρχικό τραύμα. Παρ’ όλ’ αυτά, η συνειδητοποίηση της πιθανότητας ενός προγεννητικού τραύματος είναι ουσιώδης, διότι δίνει εξήγηση σε ανεξήγητα συναισθήματα και σχέσεις στη ζωή του ατόμου και ανοίγει τον δρόμο για θεραπεία.

Αστρολογικές Ενδείξεις Ενδομήτριας Απόρριψης στον Γενέθλιο και Προγεννητικό Χάρτη

Εσωτερική αστρολογία και ψυχικό τραύμα: Η Εσωτερική Αστρολογία, όπως διαμορφώθηκε από την Alice Bailey, αντιμετωπίζει τον γενέθλιο χάρτη ως έναν “οδικό χάρτη” της ψυχής που δείχνει τα καρμικά μαθήματα και τις προκλήσεις που έχει επιλέξει να αντιμετωπίσει το άτομο στην τωρινή ενσάρκωση. Σύμφωνα με αυτή τη θεώρηση, η ψυχή “επιλέγει” τους γονείς, το περιβάλλον και τις συνθήκες γέννησης που θα της προσφέρουν τις αναγκαίες εμπειρίες εξέλιξης. Επομένως, ένα τραύμα όπως η ενδομήτρια απόρριψη μπορεί να θεωρηθεί ως μέρος του μαθήματος που ανέλαβε η ψυχή – δύσκολο μεν, με σκοπό όμως την πνευματική ωρίμανση.

ΠΡΟΣΟΧΗ: Μόνο ένας επαγγελματίας αστρολόγος με εμπειρία στα θέματα αυτά μπορεί να φτάσει σε συμπεράσματα. Οι όψεις που αναφέρονται είναι ενδεικτικές και δε σημαίνει απαραίτητα ότι όσοι έχουν αυτές τις όψεις απαραίτητα έχουν βιώσει ενδομήτρια απόρριψη!

Στην πρακτική της εσωτερικής αστρολογίας, οι αστρολόγοι αναζητούν σύμβολα στον γενέθλιο χάρτη που αντικατοπτρίζουν τέτοια πρώιμα τραύματα. Βασικός δείκτης της μητρικής ενέργειας είναι η Σελήνη. Η Σελήνη αντιπροσωπεύει τη μητέρα, τη συναισθηματική μας βάση και τις υποσυνείδητες μνήμες (ακόμα και από την πολύ πρώιμη ζωή). Χαρακτηριστικά, στην εσωτερική διδασκαλία η Σελήνη αναφέρεται ως «Μητέρα όλων των Μορφών», συμβολίζοντας ότι μέσω αυτής ενσαρκώνονται οι ψυχές στην ύλη (είναι ο φορέας της κληρονομικότητας και του παρελθόντος). Μια “πληγωμένη” Σελήνη στον χάρτη – δηλαδή μια Σελήνη που δέχεται σκληρές όψεις από δυσαρμονικούς πλανήτες – συχνά υποδεικνύει ότι το άτομο φέρει τραύματα συνδεδεμένα με τη μητέρα ή/και την πρώιμη παιδική ηλικία.

Ακολουθούν ορισμένες τυπικές αστρολογικές ενδείξεις που έχουν συσχετιστεί από αστρολόγους με προγεννητικό τραύμα, απόρριψη ή διακοπή επαφής με τη μητρική ενέργεια:

• Σκληρές όψεις Σελήνης–Κρόνου: Η σύνοδος, τετράγωνο ή αντίθεση της Σελήνης με τον Κρόνο είναι κλασικός δείκτης μιας εμπειρίας συναισθηματικής στέρησης ή ψυχρότητας από τη μητέρα. Ο Κρόνος είναι ο πλανήτης των περιορισμών και του κάρμα, και όταν “αγκαλιάζει” τη Σελήνη δείχνει ότι το άτομο πιθανώς ένιωσε ότι δεν εισέπραξε ζεστασιά και αποδοχή από τη μητρική φιγούρα. Στο ψυχολογικό επίπεδο, αυτή η όψη αντιστοιχεί σε συναισθήματα απόρριψης, απογοήτευσης και καταπίεσης της έκφρασης των αναγκών του παιδιού. Σε ένα γενέθλιο χάρτη όπου η Σελήνη συμπίπτει με τον Κρόνο, ο αστρολόγος θα υποψιαστεί ότι κατά την κύηση ή τα πολύ πρώτα χρόνια, η μητέρα του ατόμου ήταν είτε συναισθηματικά απόμακρη, είτε υπερβολικά αυστηρή/κρύα, είτε υπέφερε η ίδια από κατάθλιψη ή στρες που την εμπόδισαν να προσφέρει στοργή. Είναι ενδιαφέρον ότι σε ένα πραγματικό παράδειγμα (περίπτωση “Φίλιππος”), βρέθηκε σύνοδος Σελήνης–Κρόνου στον χάρτη, και επιβεβαιώθηκε θεραπευτικά ότι η μητέρα του αρχικά δεν ήθελε να συνεχίσει την εγκυμοσύνη. Ο Φίλιππος ως έμβρυο “βίωσε απόρριψη” και αυτό αποτυπώθηκε στη Σελήνη του με Κρόνο, η οποία στον χάρτη του εκφράζεται ως δια βίου τάση για συναισθηματική συστολή, φόβο εγκατάλειψης και βαθιά μελαγχολία.
• Όψεις Σελήνης–Πλούτωνα: Ο Πλούτωνας κυβερνά τις αρχέγονες δυνάμεις της μεταμόρφωσης, του θανάτου και της αναγέννησης. Δύσκολες όψεις του με τη Σελήνη υποδηλώνουν ότι η σχέση με τη μητέρα είχε στοιχεία έντασης, τραύματος ή κρίσης. Συχνά αναφέρεται ότι Σελήνη με Πλούτωνα συμβολίζει μια τραυματική δυναμική όπου το βρέφος/παιδί αισθάνθηκε ότι απειλείται η συναισθηματική (ή και φυσική) του επιβίωση. Αυτό μπορεί να σημαίνει ότι η μητέρα ίσως βίωσε μια πολύ σκοτεινή περίοδο κατά την εγκυμοσύνη (π.χ. κακοποίηση, σοβαρή σκέψη για έκτρωση, θάνατο στην οικογένεια) και το έμβρυο απορρόφησε αυτή την ενέργεια. Άλλο ενδεχόμενο είναι η σχέση μητέρας-παιδιού μετά τη γέννα να είχε χειριστικά ή εξουσιαστικά στοιχεία (ο Πλούτωνας συνδέεται με παιχνίδια δύναμης). Σε κάθε περίπτωση, ένα άτομο με Σελήνη–Πλούτωνα συχνά αναφέρει ότι νιώθει βαθιά ριζωμένο μέσα του έναν φόβο εγκατάλειψης ή προδοσίας, καθώς και έντονα συναισθήματα που μερικές φορές το κατακλύζουν χωρίς εμφανή αιτία – υπονοώντας μια θαμμένη τραυματική ρίζα.
• Όψεις Σελήνης–Χείρωνα: Ο Χείρωνας θεωρείται στην αστρολογία ο «πληγωμένος θεραπευτής», σύμβολο ενός βαθιού ψυχικού τραύματος που ζητά θεραπεία. Μια δύσκολη όψη ανάμεσα στη Σελήνη και τον Χείρωνα φανερώνει πρωταρχική πληγή στη σχέση μητέρας-παιδιού. Συχνά, άτομα με αυτήν την όψη περιγράφουν ότι μεγαλώνοντας αισθάνονταν πως κάτι “έλειπε” στην αγάπη που έπαιρναν – σαν η μητέρα τους να μην μπορούσε να τους δώσει πλήρη στοργή, χωρίς οι ίδιοι να κατανοούν το γιατί. Αυτή η όψη ταιριάζει με περιπτώσεις όπου η μητέρα, ενώ κυοφορούσε ή μετά τη γέννα, αντιμετώπισε βαθιές πληγές (ψυχικές ή σωματικές) – για παράδειγμα, επιλόχειο κατάθλιψη ή ενοχή επειδή αρχικά δεν ήθελε το παιδί. Το παιδί “κληρονομεί” έτσι μια αίσθηση πληγής. Το θετικό είναι ότι τα άτομα με Σελήνη–Χείρωνα, αφού αναγνωρίσουν το τραύμα τους, έχουν συχνά έφεση να γίνουν οι ίδιοι θεραπευτές ή να βοηθούν άλλους, μετατρέποντας τον πόνο σε σοφία.
• Άλλες σχετικές ενδείξεις: Υπάρχουν και άλλα αστρολογικά στοιχεία που μπορούν να υποδηλώσουν ενδομήτριο τραύμα ή απόρριψη:
  • Δυσαρμονικές όψεις Σελήνης με Ουρανό: πιθανή απότομη διακοπή της σχέσης με τη μητέρα (π.χ. χωρισμός, αποχωρισμός αμέσως μετά τη γέννα, θερμοκοιτίδα). Ο Ουρανός φέρνει ξαφνικές ρήξεις και αποστασιοποίηση.
  • Δυσαρμονικές όψεις Σελήνης με Ποσειδώνα: υποδηλώνουν μια μητέρα απούσα ή χαμένη στον δικό της κόσμο – ίσως λόγω κατάθλιψης, χρήσης ουσιών ή άλλης διαφυγής. Το παιδί βιώνει ένα είδος “διάλυσης” της μητρικής παρουσίας και μπορεί να αναπτύξει τάση φυγής ή φαντασίας για να αντιμετωπίσει το κενό.
  • Θέσεις πλανητών στον 4ο οίκο (οίκος της οικογένειας/ρίζας): Για παράδειγμα, Κρόνος, Πλούτωνας ή Χείρωνας στον 4ο οίκο ή κοντά στο Nadir/IC του χάρτη συχνά συνοδεύουν δύσκολα οικογενειακά περιβάλλοντα. Ο 4ος οίκος συμβολίζει τη μήτρα (κυριολεκτικά και μεταφορικά) και τα θεμέλια της ψυχής. Δύσκολοι πλανήτες εκεί μπορεί να δείχνουν ότι “στα θεμέλια” της ζωής του ατόμου υπάρχει πόνος ή έλλειψη ασφάλειας.
  • Σελήνη σε αδυναμία ή πτώση: Σελήνη στον Αιγόκερω (αδυναμία) ή στον Σκορπιό (πτώση) από παραδοσιακή σκοπιά συνδέεται με δυσκολίες στην έκφραση των συναισθημάτων και συχνά αντανακλά μια μητέρα που δεν μπόρεσε να θρέψει συναισθηματικά το παιδί. Προσοχή: αυτές οι θέσεις από μόνες τους δεν αρκούν, αλλά αν συνοδεύονται και από τις προαναφερθείσες όψεις ενισχύουν την υπόθεση του τραύματος.
  • Μαύρη Σελήνη (Λίλιθ): Μερικοί αστρολόγοι θεωρούν ότι η Λίλιθ – το συμβολικό σημείο της “σκοτεινής θηλυκής ενέργειας” – όταν τονίζεται στον χάρτη (π.χ. σύνοδος με φώτα ή στις γωνίες) μπορεί να υποδεικνύει μια ιστορία απόρριψης ή τραύματος του θηλυκού στοιχείου. Στο μύθο, η Λίλιθ ήταν η απόβλητη θηλυκή μορφή· αστρολογικά, η ισχυρή Λίλιθ μπορεί να δείχνει ότι το αρχέτυπο της Μητέρας σκιάστηκε από απόρριψη ή εγκατάλειψη στην ιστορία του ατόμου.

Προγεννητικός χάρτης: Εκτός από τον γενέθλιο χάρτη (που καταστρώνεται για τη στιγμή της γέννησης), η εσωτερική/καρμική αστρολογία εξετάζει μερικές φορές και έναν “προγεννητικό” χάρτη. Αυτός μπορεί να είναι ο χάρτης της σύλληψης (αν είναι γνωστή ή υπολογιστεί) ή συχνότερα ο χάρτης μιας σημαντικής προγεννητικής στιγμής, όπως η τελευταία νέα Σελήνη ή έκλειψη πριν τη γέννηση. Η λογική είναι ότι αυτά τα ωροσκόπια αποτυπώνουν το ενεργειακό αποτύπωμα που επικρατούσε στη μήτρα. Για παράδειγμα, η θεωρία της Alice Bailey (μέσω του διδασκάλου Djwal Khul) αναφέρει ότι η ψυχή εισέρχεται πλήρως στο σώμα του εμβρύου γύρω στον 7ο μήνα της κύησης. Ένας αστρολόγος λοιπόν ίσως καταστρώσει τον χάρτη εκείνης της στιγμής για να δει τι ενεργειακές συνθήκες περιέβαλαν την ψυχή. Τυπικά σύμβολα σε έναν προγεννητικό χάρτη που θα μπορούσαν να σχετιστούν με απόρριψη είναι ανάλογα με του γενέθλιου: π.χ. μια έκλειψη (ισχυρό καρμικό γεγονός) που εμπλέκει την Σελήνη με Κρόνο ή Πλούτωνα μπορεί να “σημάνει” το τραύμα. Ή αν στον χάρτη σύλληψης ο Ωροσκόπος (Ascendant) – που στην εσωτερική αστρολογία σχετίζεται με τον σκοπό της ψυχής – βρίσκεται σε δύσκολη όψη με τον Χείρωνα, θα μπορούσε κανείς να υποθέσει ότι η ψυχή επέλεξε μια ζωή όπου θα αντιμετωπίσει και θα θεραπεύσει μια πρωταρχική πληγή απόρριψης.

Παραδείγματα αστρολογικών ερμηνειών: Για να γίνει πιο σαφές, ας αναλογιστούμε την περίπτωση που αναφέραμε νωρίτερα: Άτομο με σύνοδο Σελήνης–Κρόνου στον 4ο οίκο και Χείρωνα στον Ωροσκόπο. Ένας αστρολόγος, βλέποντας αυτόν τον χάρτη, πιθανότατα θα ρωτούσε τον σύμβουλό του: “Μήπως η σχέση με τη μητέρα σου ήταν δύσκολη εξαρχής; Νιώθεις βαθιά μέσα σου έναν φόβο ότι θα σε εγκαταλείψουν;”. Τα σύμβολα αυτά θα τον έκαναν να εικάσει ότι υπήρξε από πολύ νωρίς μια εμπειρία όπου η ζωή ή ο θάνατος βρέθηκαν σε ισορροπία (Σελήνη/4ος οίκος – θεμέλια της ζωής – με Κρόνο περιοριστικό και Χείρωνα πληγή). Αυτό θα ταίριαζε απόλυτα σε μια ιστορία ενδομήτριας απόρριψης – λ.χ. η μητέρα σκέφτηκε σοβαρά να τερματίσει την εγκυμοσύνη αλλά τελικά δεν το έκανε. Στην περίπτωση του Φίλιππου που δημοσιεύτηκε στο Astroguide, όντως αναφέρθηκε ότι η μητέρα του τελικά αποφάσισε να τον κρατήσει και να ολοκληρώσει την κύηση μετά από περίοδο αμφιταλάντευσης, κάτι που αντικατοπτρίζεται από τον Μεσουράνημα στον Ταύρο (υπομονή και αναζήτηση ασφάλειας) και τη σύνοδο Αφροδίτης/Μεσουρανήματος στον χάρτη του (η Αφροδίτη κυβερνά τον Ταύρο – δείχνοντας την προσπάθεια της μητέρας να βρει σταθερότητα και να συνδεθεί συναισθηματικά).

Σύνθεση ψυχολογίας και αστρολογίας: Αξίζει να τονιστεί ότι η αστρολογική ένδειξη από μόνη της δεν “προκαλεί” το γεγονός – αντίθετα, συμβολίζει την αντίστοιχη εμπειρία. Οι σύγχρονοι αστρολόγοι που εργάζονται συνθετικά (ψυχολογικά και εσωτερικά) βλέπουν τέτοιες όψεις σαν έναν χάρτη πορείας για θεραπεία. Εάν εντοπιστεί ένα πιθανό προγεννητικό τραύμα μέσω του ωροσκοπίου, αυτό μπορεί να βοηθήσει το άτομο να συνειδητοποιήσει γιατί νιώθει όπως νιώθει. Για παράδειγμα, κάποιος που βλέπει ότι έχει Σελήνη–Πλούτωνα ίσως κατανοήσει καλύτερα τις ανεξήγητες φοβίες ή τους εφιάλτες του γύρω από εγκατάλειψη ή καταστροφή. Αυτή η επίγνωση είναι δύναμη: μπορεί να τον ωθήσει να αναζητήσει θεραπευτικές μεθόδους που πάνε βαθιά (π.χ. υπνοθεραπεία, ενεργειακή θεραπεία ή ψυχοθεραπεία τραύματος) ώστε να απελευθερώσει το αρχέγονο άγχος.

Στην εσωτερική διδασκαλία, ο τελικός στόχος είναι η ψυχή να υπερβεί τους περιορισμούς του παρελθόντος. Η Σελήνη συμβολίζει το παρελθόν και την ύλη που συγκρατεί το πνεύμα σε παλιά μοτίβα. Δεν είναι τυχαίο που η Bailey ανέφερε ότι αστρολογικά «η Σελήνη είναι ένα παρωχημένο μορφικό απολίθωμα που κάποτε πρέπει να εξαφανιστεί» – δηλαδή πρέπει να υπερβούμε τα παλιά τραύματα και προδιαγραφές που κουβαλάμε. Έτσι, αναγνωρίζοντας και θεραπεύοντας το τραύμα της ενδομήτριας απόρριψης, το άτομο σπάει τα δεσμά του κάρμα (συμβολικά της Σελήνης) και επιτρέπει στον ανώτερο εαυτό του να εκφραστεί με περισσότερη αγάπη και ελευθερία.

Ο Κρόνος και η ψυχή μας: Αιτήματα και δυσκολίες του μεγάλου Δασκάλου – Χρήστος Άρχος