Σιμόν ντε Μποβουάρ – Το Δεύτερο Φύλο
Από τη Βίρνα Κουτράκου
Ερμής Στίλβων (mercury-stilbon.blogspot.com)
Η Σιμόν Λουσί Ερνεστίν Μαρί Μπερτράν ντε Μποβουάρ, ή πιο απλά, Simone de Beauvoir, γεννήθηκε τη σκοτεινή νύχτα της 9ης Γενάρη του 1908 στο Παρίσι. Ήταν η πρώτη από τις δύο κόρες της οικογένειας, καθώς η αδερφή της γεννήθηκε 2 χρόνια αργότερα. Ο πατέρας της ήταν δικηγόρος που στα νιάτα του ήθελε να γίνει ηθοποιός. Αγαπούσε τη λογοτεχνία και ο θρησκευτικός του προσανατολισμός ήταν προς την Αθεΐα, με κάποιες παγανιστικές επιδράσεις, εξού και ενθάρρυνε τη Σιμόν από μικρή να διαβάζει, δίνοντας της ο ίδιος λογοτεχνικά έργα. Παρά την αγάπη του όμως για το θέατρο και τα γράμματα, η πολιτική του τοποθέτηση ήταν στην ακραιφνή Δεξιά, κυρίως λόγω του αριστοκρατικού παρελθόντος της οικογενείας του. Η μητέρα της ήταν κόρη ενός πλούσιου Τραπεζίτη και αφοσιωμένη Καθολική.
Η οικογένεια έχασε το μεγαλύτερο μέρος της περιουσίας της μετά τον Α΄ παγκόσμιο πόλεμο και πάλευε για να διατηρήσει τη θέση της στην Αστική Τάξη, οπότε η μητέρα των κοριτσιών επέμεινε να πάνε εσωτερικές σε καθολικό σχολείο, τόσο για να πάρουν την καλύτερη δυνατή μόρφωση, όσο και για να ενισχύσει την καθολική τους ανατροφή, πιστεύοντας πως έτσι θα κατάφερναν να κάνουν έναν καλό γάμο, παρά την απώλεια της “προίκας”, την οποία πλέον ο πατέρας τους δεν μπορούσε να τους δώσει.
Η συνεπίδραση της μητρικής επιρροής και του σχολικού περιβάλλοντος είχε ως αποτέλεσμα η Σιμόν να περάσει τα πρώτα χρόνια της ζωής της ως αφοσιωμένη καθολική και μάλιστα, κάποια στιγμή να σκεφτεί ακόμα και το να γίνει καλόγρια! Αυτό άλλαξε όταν η Σιμόν μπήκε στην εφηβεία και άρχισε να παρατηρεί αυτά που συνέβαιναν γύρω της, τα πολύ δυσάρεστα περιστατικά στη ζωή δικών της ανθρώπων, να αμφισβητεί τα όσα είχε διδαχθεί να πιστεύει, μέχρι που στην ηλικία των 14 ετών, διάβηκε τον Ρουβίκωνα, περνώντας στην όχθη της Αθεΐας, όπου και παρέμεινε για όλης της τη ζωή.
Σε ηλικία 17 ετών (1925), προσανατολίστηκε σε σπουδές Μαθηματικών και Λογοτεχνίας, τις οποίες ολοκλήρωσε στα 21 της (1928), έχοντας ήδη κολλήσει το “μικρόβιο” της Φιλοσοφίας.
Συνέχισε τις σπουδές της στο αντικείμενο της Φιλοσοφίας στη Σορβόννη, κάνοντας τη διπλωματική της εργασία πάνω στον Γκότφριντ Λάιμπνιτς και την πρακτική της σε Λύκειο του Παρισιού, πριν δώσει εξετάσεις για να πάρει τον τίτλο Σπουδών, αλλά και τη δυνατότητα να εργαστεί κανονικά σε σχολείο. Στις εξετάσεις αυτές κατέλαβε τη δεύτερη θέση, χάνοντας για λίγες μονάδες την πρώτη από τον μετέπειτα σύντροφό της Ζαν-Πωλ Σαρτρ (που έδινε για δεύτερη φορά) και έτσι, το 1929, σε ηλικία 21 ετών, έγινε ο πιο νέος άνθρωπος που είχε το δικαίωμα να διδάξει Φιλοσοφία στα γαλλικά σχολεία.
Δύο γεγονότα επηρέασαν καθοριστικά την άποψη της Σιμόν για τη ζωή: το πρώτο ήταν η πρόταση της οικογενείας της να παντρευτεί τον εξάδελφό της Ζακ Σαμπινιέλ. θεωρώντας πως λόγω της έλλειψης προίκας, ήταν η καλύτερη επιλογή που θα μπορούσαν να της εξασφαλίσουν, πρόταση που η Σιμόν αρνήθηκε, καθώς είχε αποφασίσει να συνεχίσει τις σπουδές της και να μπορεί η ίδια να ζήσει τον εαυτό της. Όπως έγραψε στα απομνημονεύματά της, μετά από αυτό, ποτέ δεν θέλησε να παντρευτεί, αλλά προτίμησε να ζήσει τη ζωή της αυτόνομα, ως διανοούμενη.
Το δεύτερο έγινε το 1929, όταν ήταν 21 ετών και ήταν ο θάνατος της φίλης της Ελιζαμπέτ (Ζαζά) Μαμπίγ, με την οποία είχαν γνωριστεί και συνδεθεί με βαθιά φιλία από όταν ήταν και οι δύο στο καθολικό σχολείο. Αν και η ιατρική διάγνωση απέδιδε το θάνατό της σε μηνιγγίτιδα, η Σιμόν πίστευε ότι πέθανε από τη στενοχώρια της, επειδή “έσπασε η καρδιά της”, καθώς η οικογένειά της την πίεζε αφόρητα να κάνει ένα γάμο που δεν ήθελε. Η Σιμόν έγραψε ότι μετά από αυτό είδε πλέον πολύ καθαρά την άκαμπτη στάση που είχε η αστική τάξη και η αστική νοοτροπία προς τις γυναίκες.
Η Σιμόν συνδέθηκε διανοητικά, συναισθηματικά και ερωτικά με τον Ζαν-Πωλ Σαρτρ, μία σχέση που διήρκησε μέχρι το τέλος της ζωής του, το 1980. Δεν παντρεύτηκαν ποτέ, παρά την πρόταση γάμου του Σαρτρ το 1931 την οποία – πιστή στις απόψεις της- αρνήθηκε, ούτε καν συγκατοίκησαν, πράγμα που όμως δεν τους εμπόδιζε να βρίσκονται καθημερινά. Η σχέση τους ήταν “ανοιχτή”, πιστεύοντας πως δεν είχαν το δικαίωμα να απαγορεύσουν ο ένας στον άλλον να βλέπουν διαφορετικούς ερωτικούς συντρόφους, πράγμα που είχε γίνει αρκετές φορές και από τους δύο κατά τη διάρκεια της σχέσης τους. Καταλαβαίνουμε ότι αυτό ήταν εξαιρετικά προχωρημένο, ειδικά για εκείνη την εποχή και δεν βοήθησε ιδιαίτερα τη φήμη της Σιμόν.
Ξεκίνησε να διδάσκει λογοτεχνία και φιλοσοφία το 1931, μέχρι το 1941 που απολύθηκε από τη ναζιστική κυβέρνηση. Δίδαξε και πάλι μέχρι το 1943, οπότε και απολύθηκε ξανά μετά από παράπονα γονέων μαθητών για τις “εξαιρετικά προοδευτικές απόψεις της που διέφθειραν τα παιδιά τους”. Αργότερα, ήρθε στο φως ότι αποπειράθηκε να αποπλανήσει μαθήτρια της (σύμφωνα με καταγγελία των γονέων της μαθήτριας), για αυτό και για ένα διάστημα της είχε αφαιρεθεί η άδεια διδασκαλίας. Η ίδια στο βιβλίο της “La Force de l’âge” σημείωνε ότι επρόκειτο απλά για φιλική σχέση. Μετά το 1943 δεν ξαναδίδαξε, αλλά στράφηκε οριστικά στη συγγραφή, την δημοσιογραφία και την έκδοση βιβλίων και περιοδικών εκδόσεων.
Ακολουθούσε τη σχολή της Υπαρξιστικής Φιλοσοφίας, του κλάδου εκείνου της Φιλοσοφίας που αναπτύχθηκε τον 19ο και 20ο αιώνα στην Ευρωπαϊκή κυρίως ήπειρο και αρνείται τη στείρα θεωρητική προσέγγιση, ούτε ασχολείται με την ανάλυση των διαφόρων αφηρημένων εννοιών, αλλά φέρνει τον ίδιο τον άνθρωπο και την ύπαρξη του στο επίκεντρο, ως μοναδική οντότητα που προσανατολίζεται έχοντας ως πυξίδα τον ίδιο τον εαυτό, θεωρώντας πως αυτοπροσδιορίζεται και αυτοκαθορίζεται. Για να ισχύσει όμως ο αυτοπροσδιορισμός και αυτοκαθορισμός, πρέπει να υπάρχει Ελευθερία, ως καθεστώς ύπαρξης του ανθρώπου και ο ίδιος να αποφασίζει, χωρίς να εξαρτάται από κάποια θεότητα, ή κάποιον που του υπαγορεύει τη πρέπει να κάνει. Η Ελευθερία δημιουργεί το άγχος και την Αγωνία της Ύπαρξης, που με τη σειρά τους την ανατροφοδοτούν. Η Ελευθερία εμπεριέχει και την υπευθυνότητα και την ηθική ευθύνη, ενώ ταυτόχρονα, για να μην γίνεται αφελής ή αιθεροβάμων, πρέπει να μπορεί να αντιληφθεί τα πλαίσια μέσα στα οποία η ανθρώπινη ύπαρξη υφίσταται.
Ο Υπαρξισμός επηρέασε πάρα πολύ την Τέχνη, αλλά κυρίως την Ψυχολογία και γιαυτό θεωρείται ιδιαίτερα σημαντικός.
Το 1945, μαζί με τους Σαρτρ, Αρόν και Ποντί ξεκίνησε την περιοδική έκδοση “Les Temps Modernes” (Σύγχρονοι Καιροί), στην οποία είχε αναλάβει αρθρογραφία και διόρθωση. Εκεί έκανε το 1948 την προ- παρουσίαση κάποιων κεφαλαίων του βιβλίου της “Το Δεύτερο Φύλο” (Le Deuxième Sexe) βιβλίο που εκδόθηκε το 1949, 5 χρόνια μετά την απόδοση δικαιώματος ψήφου στις γυναίκες της Γαλλίας.
Το βιβλίο που πούλησε 22.000 χιλιάδες αντίτυπα την πρώτη μόνον εβδομάδα της κυκλοφορίας του, δημιούργησε μεγάλο θόρυβο καθώς αγκαλιάστηκε αμέσως από τις φεμινίστριες και τους διανοούμενους, πολεμήθηκε όμως ανηλεώς τόσο από τη Δεξιά, όσο και από την Αριστερά. Ωστόσο καθιέρωσε τη Σιμόν ως μία από τις ηγετικές μορφές του Φεμινιστικού Κινήματος στη Γαλλία, παρά το ότι η ίδια σε συνέντευξή της τη δεκαετία του ‘50 είχε δηλώσει έκπληκτη, καθώς θεωρούσε εαυτόν περισσότερο Μαρξίστρια, παρά Φεμινίστρια. Το βιβλίο μεταφράστηκε σε πάρα πολλές γλώσσες και είχε την “τιμή” να συμπεριληφθεί στον κατάλογο Απαγορευμένων Βιβλίων του Βατικανού!
Το βιβλίο αυτό αποδείχτηκε ότι είχε βαθιά επίδραση στη γαλλική κοινωνία, ενώ ουσιαστικά άνοιξε το δρόμο για τις Αμερικανίδες συγγραφείς και το “δεύτερο κύμα” φεμινισμού στις Η.Π.Α , τον Καναδά και τον υπόλοιπο κόσμο, με αιτήματα που σχετίζονταν με την ισοτιμία στα νομικά δικαιώματα και τις αμοιβές, την οικογένεια και το οικογενειακό δίκαιο και το δικαίωμα στην αναπαραγωγή και την αντισύλληψη.
Ακολούθησαν πολλά ταξίδια στον κόσμο ολόκληρο, με πολύμηνη παραμονή σε Ηνωμένες Πολιτείες και Κίνα, πολλοί εραστές και ερωμένες (ήταν αμφισεξουαλική), με τον Σαρτρ βεβαίως να βρίσκεται πάντα στο προσκήνιο και πολλά βιβλία, πάρα πολλά. Μυθιστορήματα, φιλοσοφικά δοκίμια, ταξιδιωτικά ημερολόγια, άρθρα, η αυτοβιογραφία της σε διάφορες μορφές. Και μετά τα βιβλία, ήρθαν και οι βραβεύσεις.
Την δεκαετία του ‘70 η Σιμόν συμπορεύτηκε με την Γαλλική Λίγκα για τα Γυναικεία Δικαιώματα, με κεντρικό αίτημα την νομιμοποίηση των μέχρι τότε παράνομων (άρα και εξαιρετικά επικίνδυνων) αμβλώσεων. Αυτό στη Γαλλία θα το επετύγχαναν τον Ιανουάριο του 1975, όταν μία άλλη Σιμόν, η Simone Veil (υπουργός Υγείας και μετά από λίγα χρόνια η πρώτη εκλεγμένη Πρόεδρος του Ευρωκοινοβουλίου) θα κατάφερνε να το περάσει από την Γαλλική Εθνοσυνέλευση.
Η Σιμόν ντε Μποβουάρ πέθανε από πνευμονία στις 14 Απριλίου 1986 στο Παρίσι και ενταφιάστηκε στο κοιμητήριο του Μονπαρνάς, δίπλα στο σύντροφό της Ζαν-Πωλ Σαρτρ που είχε πεθάνει 6 χρόνια νωρίτερα.
Κατηγορήθηκε από κάποιους για εσωτερικευμένο μισογυνισμό, κυρίως λόγω του τρόπου της γραφής της, σαν να αντιπαρέβαλε τον εαυτό της με τις άλλες γυναίκες και εκείνα που έγραφε να αφορούσαν μόνον τις άλλες και όχι εκείνη. Και όμως, η φράση της “Γυναίκα δεν γεννιέσαι, γίνεσαι” (“On ne naît pas femme, on le devient”) μαρτυράει πως το είχε ζήσει και αγωνιζόταν να το ξεπεράσει εκείνη πρώτα.
Σήμερα, πάνω από 70 χρόνια από την έκδοση του “Δευτέρου Φύλου” οι γυναίκες εξακολουθούμε να αγωνιζόμαστε για πράγματα που θα έπρεπε να είναι αυτονόητα, όπως η διεκδίκηση ίδιας αμοιβής με τους άνδρες συναδέλφους όταν έχουμε τα ίδια εργασιακά προσόντα. Η κατάσταση τα τελευταία χρόνια δείχνει να αγριεύει, ειδικά στις ΗΠΑ, όπου τα δικαιώματα στην αντισύλληψη και την αναπαραγωγή έχουν μπει και πάλι στο στόχαστρο.
Στη χώρα μας η κατάσταση δεν είναι καλύτερη: ο αριθμός γυναικοκτονιών είναι υψηλότατος και το γεγονός πως κάποιοι δεν καταλαβαίνουν (ή κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν) γιατί η “γυναικοκτονία” δεν είναι απλά δολοφονία επίσης μας φέρνει αντιμέτωπους με την πραγματική διάσταση του προβλήματος. Αν προσθέσουμε και το γεγονός πως όταν μία γυναίκα δέχεται σεξουαλική επίθεση και πάει να το καταγγείλει, αντιμετωπίζεται με χλευασμό και εχθρότητα, ενώ της επιρρίπτεται ευθύνη “τα ήθελε”, ή “ας μην ήταν ντυμένη έτσι προκλητικά”, απλά δείχνει ότι δεν θέλουμε να αντιληφθούμε πως είμαστε μέρος του προβλήματος και ότι τα στερεότυπα και οι πατριαρχικές δομές καλά κρατούν στην Ελληνική Κοινωνία.
Ας δούμε όμως τους χάρτες της Σιμόν για να καταλάβουμε καλύτερα τον χαρακτήρα της και να καταλάβουμε τι την ωθούσε στη ζωή της.
Βλέπουμε έναν νυχτερινό χάρτη με Σελήνη στους Ιχθύς (γιατί σε αυτήν την περίπτωση η Σελήνη είναι το Φως του χάρτη), Ήλιο στον Αιγόκερω και ωροσκόπο στον Τοξότη. Παρατηρούμε ότι ο χάρτης έχει αρκετά βόρειο προσανατολισμό, δηλαδή μας προϊδεάζει για εσωστρεφές άτομο, αλλά έχει και δύο πολυαστρίες, μία στον Αιγόκερω (Ήλιος, Ερμής, Ουρανός) και μία στους Ιχθύς (Σελήνη, Άρης Κρόνος). Επίσης βλέπουμε ότι ενώ ο χάρτης έχει ωροσκόπο Τοξότη, άρα περιμένουμε αυτό το άτομο να βγει προς τα έξω πιο χαρούμενο, αισιόδοξο και ζωηρό, εντούτοις, δεν υπάρχει επαρκώς το στοιχείο της Φωτιάς για να το υποστηρίξει αυτό, καθώς σε ζώδιο της φωτιάς είναι μόνον ο Δίας, που ανήκει στους κοινωνικούς πλανήτες. Το στοιχείο του Αέρα επίσης είναι σε ανεπάρκεια, δεδομένου ότι το αντιπροσωπεύει μόνον η Αφροδίτη (που τουλάχιστον είναι προσωπικός πλανήτης) στον Υδροχόο. Επικρατεί το Νερό και η Γη, δηλαδή η ιδιότητα του “ψυχρού” που δεν αναλαμβάνει δράση.
Αν μάλιστα εξετάσουμε μόνον τις γενετικές επιδράσεις στον χάρτη, δηλαδή τους πλανήτες χωρίς τις γωνιακές ακμές (και τις διακυβερνήσεις τους) που αντιπροσωπεύουν την οικογενειακή και περιβαλλοντική επίδραση, βλέπουμε ότι ο πυρήνας αυτού του χάρτη είναι οι Ιχθύες, ως μεταβλητό ζώδιο του νερού. Αν, αντίθετα, θελήσουμε να δούμε και την συμβολή της βιοκοινωνικής αντίληψης και προσμετρήσουμε ωροσκόπο, μεσουράνημα και τους κυβερνήτες τους, θα βγάλουμε ότι ο προσανατολισμός που δόθηκε σε αυτό το άτομο και που αναγκάστηκε να τον αναπτύξει για να έχει την κοινωνική του αλληλεπίδραση είναι μεταβλητού και γήινου, δηλαδή Παρθένου.
Αν τώρα ελέγξουμε παραδοσιακά το ποιος πλανήτης έχει περισσότερες διακυβερνήσεις σε αυτόν τον χάρτη, πιθανόν να περίμενε κάποιος να βρει τον Κρόνο. Και όμως, όχι. Τις περισσότερες διακυβερνήσεις σε αυτόν το χάρτη (από θέση, έξαρση, τριπλότητα, όρια και πρόσωπο) έχει ο Δίας! Ο Δίας βρίσκεται στο Λέοντα και τον 9ο οίκο και λόγω της σχέσης του με τον Ήλιο είναι ανάδρομος. Ελέγχει τους 3 πλανήτες των Ιχθύων, τον ωροσκόπο και το ναδίρ. Ο Λέων ευνοεί τον Δία γιατί την νύχτα του παρέχει την πρώτη διακυβέρνηση του στοιχείου της φωτιάς, άρα εκεί στηρίζεται καλά και μπορεί να κατευθύνει τα πράγματα. Τα θέματα που πραγματεύεται ο 9ος οίκος σχετίζονται με τα ταξίδια, την ανώτερη μόρφωση, την Φιλοσοφία και τον θρησκευτικό προσανατολισμό και το πώς αντιλαμβάνεται το άτομο τη ζωή του. Νομίζω ότι εδώ μπορούμε να αναφωνήσουμε όλοι μαζί “bingo”!
O ωροσκόπος Τοξότης, πέραν των θεμάτων της χαράς και της αισιοδοξίας, θα θέσει θέματα επέκτασης, ταξιδιών, διεύρυνσης οριζόντων, αλλά και φανατισμού, καθώς όλοι ξέρουμε ότι οι μεγαλύτεροι εχθροί του Τοξότη είναι εκείνοι που φορούν παρωπίδες.
Η Σελήνη, το φως του Χάρτη, βρίσκεται στις 29ο 58 των Ιχθύων, την τελευταία μοίρα του ζωδιακού κύκλου, εμποτισμένη με όλη την ενέργεια όλων των ζωδίων και των μαθημάτων τους. Θέλει να ολοκληρώσει τον κύκλο της για να ξεκινήσει έναν καινούργιο! Βρίσκεται σε φάση ανάβασης, καθώς έχει περάσει τις 45ο μοίρες από τον Ήλιο, με βασικά μοτίβα ζωής την κάμψη της αντίστασης που θα συναντήσει, τον αγώνα για να κάνει βήματα μπροστά και η εξασφάλιση της βιωσιμότητας των σχεδίων που θα έχει. Το γεγονός ότι Σελήνη και Ήλιος βρίσκονται σε ζώδια εξαγώνου, διευκολύνει.
Έρχεται από σύνοδο με τον Κρόνο και τον Άρη, με τον οποίο και παραμένει σε κόλληση. Η προσβολή της Σελήνης από τον Άρη είναι μία όψη που γενικά περιγράφει προβλήματα στις σχέσεις με γυναίκες και -υπό όρους- μπορεί να δώσει και μισογυνισμό (για το οποίο είχε κατηγορηθεί από κάποιους), αν και εδώ θεωρώ ότι επειδή έχουμε νυχτερινό χάρτη και θηλυκό ζώδιο, οπότε ο Άρης είναι σε καλύτερη κατάσταση, δεν θα είναι τόσο επιθετικός απέναντι στη Σελήνη. Βεβαίως, στη συγκεκριμένη περίπτωση η σύνοδος αυτή περιγράφει και την κακή και γεμάτη αντιπαραθέσεις σχέση με την μητέρα.
Η Σελήνη πρέπει να αλλάξει ζώδιο για να κάνει την επόμενη όψη της που θα είναι τρίγωνο με τον Δία. Το γεγονός ότι είναι αύξουσα και συγκλίνει σε ημερήσιο πλανήτη, ο οποίος είναι και ο κυβερνήτης της, είναι άλλη μία ένδειξη της δυνατότητας να έχει εύνοια σε αυτά τα βασικά μοτίβα.Αυτό δε σημαίνει ότι θα τα πραγματοποιήσει ανώδυνα και αναίμακτα, καθώς η σύνοδος της με τον Κρόνο εξακολουθεί να βρίσκεται σε ισχύ και ενισχύεται και από παραλληλία.
Ο Ήλιος του χάρτη βρίσκεται στον Αιγόκερω, σε κόλληση με τον Ερμή (λιγότερο από 3ο ) και σύνοδο με τον Ουρανό, αντίθεση και αντιπαραλληλία με τον Ποσειδώνα και εξάγωνο με τον κυβερνήτη του τον Κρόνο. Καταλαβαίνουμε εύκολα ότι υπήρχαν σοβαρά θέματα με τον πατέρα της, τον οποίο βίωσε ως απόμακρο, ή και παράξενο (άλλωστε μην ξεχνάμε ότι ο πατέρας της ήθελα να γίνει ηθοποιός και ενεθάρρυνε την κόρη του να διαβάζει, πράγματα αρκετά παράξενα για την εποχή) και ταυτόχρονα είχε μία ασαφή άποψη για εκείνον, ίσως και εξιδανικευμένη.
Ο Ερμής είναι και αυτός στον Αιγόκερω, χωρίς εξουσίες, καμένος (που σημαίνει ότι ο Ήλιος που τον καίει παίρνει τη δύναμη και το ταλέντο του και τα εκδηλώνει στον οίκο που κυβερνάει, δηλαδή τον 9ο ! Έχει όμως 2 μεγάλα προσόντα: το ένα είναι η σύνοδος του με τον Ουρανό, που τον καθιστά πανίσχυρο και το άλλο είναι ότι είναι ο πρώτος πλανήτης που ανατέλλει πριν τον Ήλιο, άρα ο Ερμής θα καθορίσει την ατζέντα του Ηλίου. Επίσης, ο Ερμής σε αυτόν τον χάρτη είναι και εκτός ορίων, δηλαδή σε απόκλιση μεγαλύτερη των 23ο 26΄λεπτών πάνω από τον ουράνιο ισημερινό, πράγμα που επίσης ενδυναμώνει τη συχνότητα και την ένταση της φωνής του. Η αντίθεσή του με τον Ποσειδώνα προσθέτει μία ακόμα ενδιαφέρουσα διάσταση, καθώς εκτός από φαντασία, δίνει και αυταπάτες.
Η Αφροδίτη, η ευεργέτρια της Νύχτας, βρίσκεται στο άλλο ζώδιο του Κρόνου, τον Υδροχόο, χωρίς καμία διακυβέρνηση και εξαρτάται μόνο από μία μικτή υποδοχή με τον Κρόνο (βρίσκεται σε κατοικία Κρόνου, ενώ ο Κρόνος είναι στην έξαρση της Αφροδίτης). Είναι σε ζώδιο αέρινο, άρα θα λειτουργήσει πιο πολύ διανοητικά και ιδεατά. Το γεγονός ότι βρίσκεται στον 3ο οίκο που σχετίζεται και με τον τρόπο σκέψης,την κατώτερη εκπαίδευση, τη συγγραφή, αλλά και ότι σχετίζεται άμεσα, έστω και με αντίθεση και ταυτόχρονη αντιπαραλληλία, με τον Δία που κυβερνούν αμφότεροι τους Ιχθύς και τους πλανήτες που βρίσκονται εκεί, μας λέει ότι συνεργάστηκε και αυτή για το θέμα της καριέρας της Σιμόν, αλλά ταυτόχρονα, επειδή είναι μία Αφροδίτη που λειτουργεί λίγο διαφορετικά και σίγουρα πολύ πιο ανεξάρτητα από ότι έχουμε μάθει να την θεωρούμε, είναι και αυτή που έδωσε την διαφορετική άποψη για τις σχέσεις.
Ήρθε η ώρα να μιλήσουμε για την προγενέθλια συζυγία (εδώ συμβολίζεται ως SAN, Syzygy Ante Nativitatem), τη σεληνιακή φάση που προηγήθηκε της γέννησης του ατόμου και εδώ είναι η Νέα Σελήνη.
Βλέπουμε ότι βρίσκεται στη 12ο Αιγόκερω και ότι κάνει σύνοδο με τον Ουρανό, τον Ερμή και τον Ήλιο και αντίθεση με τον Ποσειδώνα και τον βόρειο δεσμό. Αυτό απλά σημαίνει ότι η προγενέθλια συζυγία ήταν έκλειψη Ηλίου (και μάλιστα ολική, δεδομένης της μικρής απόστασης από τον άξονα των δεσμών). Η Προγενέθλια συζυγία μας δείχνει τι “προίκα” μας έχει δώσει το Σύμπαν για να μπορέσουμε να εκπληρώσουμε τον προορισμό μας. Το γεγονός όμως ότι είναι έκλειψη την καθιστά πολύ πιο ισχυρή, καθώς λειτουργεί ως κοσμική μήτρα από την οποία βγαίνει το άτομο και εντάσσεται στον κοινωνικό ιστό πολύ πιο στέρεα.
Η συγκεκριμένη έκλειψη έγινε στις 3 Ιανουαρίου, 6 μέρες πριν τη γέννηση της Σιμόν και ανήκε στην Ηλιακή σειρά Saros 130, μία σειρά που ξεκίνησε τον Αύγουστο του 1096 από τον νότιο πόλο και δίνει εκλείψεις νοτίου δεσμού. Οι εκλείψεις Νοτίου δεσμού θεωρούνται ότι είναι ενδεικτικές παρελθοντικών καταστάσεων που το άτομο πρέπει να ξεπεράσει και να αφήσει πίσω του. Η μητρική έκλειψη γινόταν στην 4ο παρθένου, στον 9ο οίκο της και σε τετράγωνο με τον ωροσκόπο της και (σύμφωνα με την Bernadette Brady) έθετε θέματα τελειωμάτων και αποχωρισμών. Όχι απαραίτητα οριστικών χωρισμών, αλλά καταστάσεων όπου κάποιος θα έπρεπε να αφήσει πίσω του κάποια θέματα, ή κάποιους ανθρώπους και να περάσει τη διαδικασία της απώλειας και της θλίψης για να μπορέσει να προχωρήσει. Η μητρική έκλειψη είχε στον χάρτη της μία όψη Αφροδίτης χιαστί Δία και στην έκλειψη αυτή, αλλά και στον χάρτη της Σιμόν, βλέπουμε ότι οι 2 αυτοί πλανήτες είναι στενά δεμένοι, αλλά με δυσαρμονική όψη, πράγμα που επαναφέρει τα αιτήματα της αρχικής έκλειψης.
Ας δούμε τώρα και τον δωδεκατημοριακό της χάρτη, σε σύγκριση πάντα με το γενέθλιο, για να δούμε τι έχει να μας πει και εκείνος:
Το πρώτο πράγμα που παρατηρούμε είναι τον 12μοριακό Κρόνο να έχει έρθει επάνω στον γενέθλιο ωροσκόπο, σε ασύμβατη σύνοδο, αλλά κάτω των 3ο . Ταυτόχρονα, ο 12μοριακός ωροσκόπος παραμένει στον Τοξότη, αλλά πηγαίνει σε πιο ύστερη μοίρα, σε σύνοδο με τον 12μοριακό βόρειο δεσμό και βρίσκονται και οι 2 σε τετράγωνο με τον γενέθλιο Κρόνο: μας λέει με τον πλέον σαφή και κατηγορηματικό τρόπο για τον ρόλο που έπαιξε η οικογένεια και το στενό περιβάλλον της στη διαμόρφωση της προσωπικότητας της και στον τρόπο που έβλεπε τις σχέσεις της με τους άλλους και το πόσο περιοριστικά (Κρόνος) επέδρασε στον ψυχισμό και την ανάπτυξή της.
Βλέπουμε τον 12μοριακό Ουρανό να έρχεται στον 7ο οίκο, σε σύνοδο με την ακμή: η “απελευθέρωσή” της θα έρχεται μέσα από ρήξεις και διασπάσεις, από σχέσεις που θα δείχνουν απόμακρες ή περίεργες για τις κλασικές νόρμες, εκείνη όμως θα αισθάνεται ευτυχής γιατί ακριβώς αυτό θέλει (αρμονική σύνδεση 12μοριακού Ουρανού με γενέθλιο Δία και Αφροδίτη). Θεωρώ πως η γενέθλια αντίθεση Ουρανού/Ποσειδώνα που επαναλαμβάνεται και στον 12μοριακό χάρτη, αλλά σε άλλους οίκους κ ζώδια, με την εμπλοκή όμως προσωπικών πλανητών, εκφράζει την μεταβατική εποχή στην οποία έζησε, την “επανάσταση” η οποία έγινε και στην οποία η ίδια είχε πρωταγωνιστικό ρόλο.
Στη συνέχεια βλέπουμε τον 12μοριακό Ήλιο και τη 12μοριακή Αφροδίτη να έχουν έρθει μέσα στον 9ο οίκο, (παίρνοντας μαζί και τον Χείρωνα, προσπαθώντας να μετατρέψουν το οικογενειακό τραύμα σε κινητήριο δύναμη) σε σύνοδο με τον γενέθλιο Δία: Αγαπούσε πάρα πολύ το γράψιμο, τη φιλοσοφία, το στοχασμό πάνω στη Ζωή και την Ύπαρξη, μέσα από αυτά αισθανόταν ολοκλήρωση και αυτοπραγμάτωση.
Ο 12μοριακός Άρης πάνω στην γενέθλια Αφροδίτη μας μιλάει για τους έρωτες της που έπρεπε να είναι και διανοητικοί, όχι μόνον φυσικοί, αλλά και έντονοι και ακραίοι (γιατί ο Άρης έχει πάει στον Υδροχόο και εκεί μπορεί εύκολα να πάει σε ακρότητες), παράλληλα όμως, δίνει δύναμη σε αυτήν την Αφροδίτη να παλέψει για τις ιδέες της. Ο 12μοριακός Ερμής πάνω στον Πλούτωνα στους Διδύμους δίνει ακόμα μεγαλύτερο βάθος και διεισδυτικότητα στη σκέψη της.
Από όσα είδαμε νομίζω ότι μπορούμε εύκολα να συνάγουμε ότι η Σιμόν ήταν προϊόν της ανατροφής και της εποχής της, η οποία όμως δούλεψε πολύ για να ξεκαθαρίσει τα πιστεύω της και αγωνίστηκε να βρει ποια ήταν δικά της και της ταίριαζαν και ποια όχι, ώστε να τα αποβάλλει.Αν είχε ελαττώματα και αν υπέπιτπε σε ακρότητες και φανατισμό, νομίζω πως η απάντηση είναι «ναι». Αυτό όμως δεν καθιστά την προσωπικότητα της μικρότερη, ή την συμβολή της λιγότερο πολύτιμη.
Βίρνα Κουτράκου
ΠΗΓΕΣ
“birth data and horoscope of 20000 celebrities, horoscopes for astrological research”